2004- Wild wild West

Reisverslag USA 2004 (26-05-04 tot en met 11-06-04)

Voorwoord

Het onderstaande verslag betreft een reis die ik in het geheel zelf heb geboekt via het internet. Van autohuur tot tickets en hotel. De reis wordt gemaakt door mijn vrouw Esther (32), mijn dochter Shannon (3 jaar en 10 maanden) en mijzelf (Wop, 32). Esther gaat deze reis (voor de mensen die het nog niet wisten) wederom zwanger op reis door Amerika. 10 December wordt het broertje of zusje voor Shannon verwacht. Voor ons is het de 5^e keer dat we afreizen naar het land van de onbegrensde mogelijkheden ( behalve de borst van Janet Jackson dan). Voor Shannon zal het na Florida de 2^e keer worden. Het zal de eerst 1^e keer zijn dat we de staten UTAH & COLORADO bezoeken. In eerdere bezoeken aan de Verenigde Staten hebben de volgende staten aangedaan; New York, New Jersey, Nevada, Florida, Californië & Arizona. Websites waar ik veel aan heb gehad tijdens het boeken zijn:

http://www.vliegtarieven.nl	– Tickets
http://www.netvacations.nl	– Autohuur
http://www.hotels.com	– Hotels / Motels
http://www.expedia.nl	– Hotels / Motels
http://www.go-utah.com	– Toeristen informatie / Hotels
http://verenigdestaten.info	– Info over de Verenigde Staten
http://www.aaa.com/international.html	– Partner van de ANWB, dus kortingen in de VS.
http://www.nationalparks.org	– Nationale parkpas

Onze reis:

Overview

We bevinden ons in dit gedeelte van Amerika

Wat nemen we mee

Buiten onze paspoorten, tickets en reserveringen nemen wij het volgende mee;

Laptop	– Contact thuisfront / Reisverslag / Foto opslag
Digitale foto camera	– Om natuurlijk veel foto’s te maken
Digitale video camera	– Voor een vakantie video (DVD)
Converter	– Stroomvoorziening laptop in auto
GPS module	– Met Microsoft Streets & Trips, de weg vinden
Verloopstekker	– Voor gebruik stopcontact in de VS.
Stekkerdoos	– Om meerdere apparaten tegelijk op te laden.
Kleine cadeautjes	– Voor als Shannon zich verveelt in het vliegtuig
Credit Card	– Onmisbaar in de VS.
Ervaringen uit het verleden	–

Statistieken
Datum:	Woensdag 26 mei 2004
Het weer:	Buiten het vliegtuig -58C
Kilometers vandaag:	Door de lucht: ruim 4000 kilometer
Kilometers totaal:	auto: 13
Route:	Amsterdam – Las Vegas
Aantal foto’s vandaag:	16
Hotel:	Rodeway Inn & Suites
Website:

Dinsdagnacht om 01.00 uur zet ik mijn wekker op 06.00 uur. Kort nachtje voor de boeg, want om 06.45 uur worden we opgehaald door mijn schoonouders. Deze brengen ons vervolgens naar Schiphol. In terminal 3 komen we aan voor onze 5e reis naar de Verenigde Staten. Via gate G4, waar we kort Marjan Hekkema (lid van de discussiegroep) ontmoeten waar we mee afspreken in Moab later in onze reis, vervolgen Esther, Shannon & ik onze reis. 30 minuten later dan gepland vertrekt vlucht UA 909 naar Chicago, volgens de piloot zullen we niet veel later aankomen. Dit nemen we dan ook maar aan. Vliegend langs de kust van Groenland, op ruim 10 kilometer hoogte, krijgen we een goed te eten lunch aangeboden. Deze bestaat uit pasta met tomatensaus en kaas, met daarbij een lekker vanille ijsje. Shannon is een beetje bang van de WC in het vliegtuig, mamma mag niet doortrekken, waarschijnlijk is het “zuigende” geluid iets te imponerend voor onze kleine meid. Zojuist komen beide dames retour en naar verluid is het allemaal gelukt. Ondertussen is het 10 over half acht Chicago tijd (14.40 NL) en vliegen we vrolijk verder…………………………

30 seconden, we hadden geen 30 seconden later moeten zijn. 30 seconden later en we hadden onze aansluiting naar Las Vegas gemist. De deur was eigenlijk al dicht, maar mede dankzij een aantal verlate medereizigers konden we nog net het vliegtuig in rennen. Met recht rennen, heb je wel eens geprobeerd een vliegtuig te halen met een kind van 3 jaar en een zwangere vrouw? De reden van onze late aankomst bij gate c23 van vliegveld Chicago O’Hare is simpel te verklaren; Enorme rijen bij de douane, extra veel tijd bij de veiligheidscontroles, een oude dame voor je die haar schoenen niet uit kon doen. En later dan gepland aankomen wegens een half uur vertraging. Dat later aankomen viel overigens wel mee, maar 10 min later. Maar gezien de grootte van vliegveld duurde het toch even om bij de douane aan te komen. Inmiddels hebben we het thuisfront al telefonisch op de hoogte gesteld van onze veilige landing, is Shannon niet in slaap te krijgen, en vliegen we in de westelijke richting om te landen in Las Vegas, Nevada. Viva Las Vegas!!

Dat is lekker….., sta je 3 kwartier bij de bagageband te wachten blijkt dat je koffers nog ergens boven Amerika in de lucht hangen. Door onze late aankomst bij de vlucht naar Las Vegas is onze bagage een vlucht later meegestuurd. We krijgen de toezegging dat de bagage tussen 20.00 & 22.00 uur afgeleverd wordt in ons hotel, als dat maar goed gaat. Ondertussen vertrekken we met de shuttlebus naar het parkeerterrein van Alamo, het bedrijf waar we de auto huren. Met het Direct Road systeem zijn we snel aan de beurt en rijden we binnen 10 minuten weg in onze auto voor de komende twee weken, een Chevrolet. Aangekomen bij Rodeway Inn & Suites deponeren we de weinige bagage in onze kamer en besluiten even een rondje over the Strip te maken. “Vroeg” slapen is wel fijn, maar de volgende ochtend extreem vroeg wakker zijn is veel minder. Dus trekken we nog even door, we eten wat en lopen even naar Circus Circus, het hotel waar we de laatste 3 dagen van deze reis zullen verblijven. Shannon is nu echt op, ze heeft de afgelopen 24 uur slechts anderhalf uur geslapen en zich als een echte kanjer gedragen. Terug bij het hotel blijkt dat de bagage “zoals beloofd” zijn afgeleverd. Snel vluchten we ons bed in. Morgen wakker worden, douchen en als het ontbijt er inzit rijden we naar Zion National Park.

Statistieken
Datum:	Donderdag 27 mei 2004
Het weer:	32 C
Kilometers vandaag:	277
Kilometers totaal:	293
Route:	Las Vegas – Springdale
Aantal foto’s vandaag:	41
Hotel:	Bumbleberry Inn
Website:	http://www.bumbleberry.com

Het had 13.00 uur geweest in Nederland, maar hier in Las Vegas is het pas 04.00 uur. Met andere woorden, we zijn lekker op tijd wakker! Ik werk het verslag bij en probeer wat mails te versturen. Helaas lukt het verzenden van mails niet echt, ontvangen gaat prima, maar versturen blijft een foutmelding geven. Het zal wel iets met de instellingen zijn, gelukkig kan ik wel webmail gebruiken. Om 04.45 stapt Shannon als eerste onder de Douche en heeft daarvoor al uitgebreid het hele repertoire van K3 al springend op het bed vertolkt. Nog voor 06.00 uur zijn we “All set” en dat is maar goed ook, want vandaag hebben we een rit van minimaal 3 uur voor de boeg, daarbij komt nog een uur tijdsverschil omdat we de tijdzone van de staten Nevada en Arizona passeren. Dus over een uurtje of 4 en half zullen we op plaats van bestemming aankomen. We gaan er vandoor………..

Voordat we definitief de staat Nevada gaan verlaten deze keer, werken we nog even een ontbijtje naar binnen bij Carrows, een sunset croissant, wie dat kan bedenken weet wat lekker is. We vervolgen onze weg over de interstate 15 North om vervolgens state-road 9 te nemen naar Springdale. Rond 11.15 komen we aan, mooi op tijd, zodat we nog de hele middag hebben om Zion National Park te verkennen. Als de auto geparkeerd is bij het visitorcentrum nemen we de shuttle bus, veel keus hebben we niet, want van april tot oktober mogen er geen personenauto’s het park in. Gezamenlijk wordt besloten dat we als eerste afreizen naar de Temple of Sinawava, een makkelijke hike genaamd de riverside walk. We komen aan bij het eindpunt en hebben inmiddels al veel indrukken opgedaan, de canyons worden steeds smaller en de Virgin rivier verdwijnt in de Zion Narrows. Dus hup de schoenen uit en het water in om nog meer indrukken op te doen. We hoeven het Shannon niet meer te vragen, die heeft inmiddels besloten dat ze toe is aan een verfrissende wandeling in het water. Haar schoenen zijn al uit en de eerste stappen in het vochtige water zijn al gezet. Het blijkt dat het, gezien de hoeveelheid stenen in het water, dat het toch wel verstandig is om goed schoeisel te dragen. Na enige tijd besluiten we weer terug te keren en een bezoek te gaan brengen aan de Weeping rock, een steile wandeling omhoog brengt ons naar gigantische rots waaruit een grote hoeveelheid water naar beneden druppelt. Je kunt zeggen dat het een natuurlijke douche is, en wordt dan ook als zodanig gebruikt door Shannon. Lekker fris, zoals ze zelf zegt. We genieten van de mooi omgeving en maken een aantal hele mooie foto’s. Om 18.00 uur keren we terug naar Springdale om een gelegenheid op te zoeken om de avondmaaltijd te gaan nuttigen. We komen terecht bij Switchback, mij onbekend maar het proberen waard. Voor Shannon, die ons de hele middag heeft gevraagd om te gaan zwemmen, heeft de lange dag plaatsgemaakt voor een diepe slaap. Dat wordt morgenochtend ruzie, want wakker worden doet ze niet meer. Switchback, tja wat zal ik daar eens over zeggen; het zag er goed uit, vrij prijzig, maar als het eten goed is dan hoor je mij niet klagen. Echter het was mijn smaak niet, de Spare ribs die ik bestelde voldeden niet aan de eisen van een spare rib expert :-). Maar daar kunnen hun niets aan doen gaan we dan maar vanuit. Terug bij de Bumbleberry Inn, een motel op een zeer mooi locatie, hevelen we Shannon over naar bed, zonder een krimp gaat ze daar door met slapen. Ik regel nog wat drinken en neem me voor om dan de avond door te brengen in de motelkamer, geen probleem want ik heb mijn laptop en ESPN, wat betekent dat er vanavond gekeken kan worden naar de NBA-Play off (Basketball). Esther is allang blij, languit en voeten in de lucht…………

Statistieken
Datum:	Vrijdag 28 mei 2004
Het weer:	25 C
Kilometers vandaag:	282
Kilometers totaal:	575
Route:	Springdale – North rim Grand Canyon
Aantal foto’s vandaag:	73
Hotel:	Grand Canyon lodge
Website:	http://www.grandcanyonlodgenorthrim.com

Na de tweede nacht te hebben doorgebracht met een kleine onderbreking, we waren om 03.15 even wakker, zijn we vervolgens om 06.30 opgestaan om zodirect te ontbijten en te vertrekken naar de Grand Canyon – North Rim.

Autorijden is geen straf. Veel kilometers maken ook niet. Eén voorwaarde: rijd door het gebied van Utah – Zion NP park naar de Grand Canyon North Rim. We maken vele stops om mooi foto’s te maken, wat is het hier toch een mooie omgeving. Rond het middag uur komen we aan bij de North Rim, blijkt het dat we opeens weer een uur vroeger leven, ik besluit voor het gemak mijn horloge maar niet te verzetten, omdat we over twee dagen weer een uur vooruit gaan en aan het eind van de reis weer een uur vroeger. Het is om gek van te worden :-). We doen de scenic drive van de North Rim en zien vele mooie uitzichten. De North Rim trekt minder toeristen dan de South Rim, zonde want deze kant is minstens net zo mooi, misschien nog wel mooier! De North Rim is zo’n 400 meter hoger dan de South Rim, als je van north naar south hemelsbreed wilt is dat “slechts” 15 kilometer. Maar meer dan 300 kilometer om dit met de auto te doen. Er leven hier meer dan 67 soorten dieren & wel 220 soorten vogels. We bezoeken onder andere Cape Royal en Point Imperial. Bijzonder mooie vergezichten en met Point Imperial het hoogste uitzichtpunt op de rim. Het is ook het enigste punt waar je de Colorado rivier kan zien op de North Rim. Shannon vermaakt zich prima met steentjes gooien, we houden haar goed in de gaten, want de afgrond is erg dichtbij. Nadat we al deze indrukken hebben op gedaan rijden we terug naar de Grand Canyon Lodge, waar wij gereserveerd hebben voor het avond eten. En spectaculair is het! Je nuttigt je maaltijd namelijk letterlijk aan de rand van de Canyon. En ook niet geheel onbelangrijk; het eten was goed. Na het eten lopen we naar het Bright Angel Point om de zon te zien ondergaan. Hier raak ik nog even in gesprek met een Amerikaan uit Atlanta, die ooit eens in Gouda was geweest. Het enigste wat hij zich kon herinneren was dat op zondag ochtend de kerkklokken als een gek tekeer gingen daar. Shannon laat merken dat ze aan haar nachtrust toe is, we nemen dan ook de zelfde weg terug dan als we gekomen zijn. Onze slaapplaats voor vanavond is een echte hut. Nee niet die van oom Tom, maar het heeft absoluut zijn charmes. We rusten letterlijk aan de rand van de Canyon. Morgenochtend laten we ons om 06.30 wakker bellen, zodat we op tijd kunnen vertrekken. We hebben namelijk een reservering in Page voor Antelope Canyon, een “must see” volgens insiders.

Statistieken
Datum:	Zaterdag 29 mei 2004
Het weer:	25 C
Kilometers vandaag:	240
Kilometers totaal:	815
Route:	Grand Canyon north rim – Page
Aantal foto’s vandaag:	160 (!)
Hotel:	Best Western Lake Powell
Website:	http://www.quintstar.com/lakepowell/

De nacht brengen we gehaperd door, we zijn verschillende keren wakker, maar vallen toch redelijk snel weer in slaap. om 06.00 plaatselijke tijd besluit ik om nog even naar de rand van de Grand Canyon te lopen om een paar foto’s te maken van de zonsopgang. Echter voordat de zon op een mooie hoogte staat qua lichtinval, zijn we een paar uur verder. Daar hebben we helaas geen tijd voor…….

Kruisend door de staat Arizona, kom ik tot de ontdekking dat autorijden in dit gebied van de Verenigde Staten best wel gevaarlijk is. Het is namelijk moeilijk je ogen continu op de weg te houden. het gebied rondom de wegen is ronduit indrukwekkend te noemen. We krijgen met alle weerinvloeden te maken; hagel, regen en daarna het zonnetje, het was meteen weer heerlijk warm. We rijden door het Navajo gebied ( Indianen reservaat ) en kopen voor Shannon een hand gemaakte armband en ketting. Niet veel later arriveren we in Page waar we een reservering hebben voor Antelope Canyon. Omstreeks 11.30 vertrekken we richting de canyon om rond het middaguur de mooiste plaatjes te kunnen schieten. En het is werkelijk prachtig, als je hier ooit in de buurt komt moet je absoluut deze tour doen. Ik maak vele mooie foto’s en Shannon vermaakt zich ondertussen prima met het roodbruine zand en de vele steentjes. Ongeveer twee uur later rijden we terug naar Page, waar we even wat eten bij de Kentucky Fried Chicken en vervolgens inchecken bij ons hotel; Best Western Lake Powell. Deze beschikt over een heerlijk bubbelbad wat lekker op temperatuur is, we besluiten dan ook even een verfrissende duik te nemen en spoelen daarmee meteen het roodbruine zand van de canyon van ons af. In de namiddag rijden we naar de Glenn Canyon Area, een recreatiegebied rondom Lake Powell. Erg mooi om te zien hoe een gigantisch kunstmatig meer, zichzelf vertoont in dit geweldige gebied. Vroeg in de avond bezoeken we de plaatselijke Wall Mart en Basha’s, twee zeer grote winkels. Dat is dan ook de reden dat Esther hierin vrolijk rond huppelt en zegt: hier hou ik nou van! We vinden het jammer dat we niet veel meekunnen nemen, want er zijn veel Amerikaanse producten die we eens zouden willen uitproberen. We kopen desondanks toch veels te veel. Direct hierna rijden we door naar de Taco Bell, al dat winkelen heeft onze eetlust opgewekt, en we komen tot de conclusie dat we dit toch wel ons favoriete fast food restaurant is, helaas hebben we deze niet in Nederland. Terug bij ons hotel van vanavond nemen Shannon en ik nogmaals een lekkere duik in het verfrissende bubbelbad. Nadat Shannon het chloor uit haar haren heeft gewassen, stort ik me op de vele foto’s die er vandaag zijn genomen. Er zitten wat juweeltjes tussen. Helaas heb ik ook hier geen internet toegang voor lokaal tarief (lees gratis) dus het is het of veel geld betalen of nogmaals een dagje wachten met het uploaden van het online verslag. Ik hoop dat het thuisfront geduld genoeg heeft om hier op te wachten. Ik denk het wel want ik ben nog niet gebeld…………….

Statistieken
Datum:	Zondag 30 mei 2004
Het weer:	30C
Kilometers vandaag:	294
Kilometers totaal:	1109
Route:	Page – Mexican Hat
Aantal foto’s vandaag:	66
Hotel:	San Juan Inn
Website:	http://www.sanjuaninn.net/

We rijden rond 08.00 uur plaatselijke tijd Page uit, langs de Lake Powell Boulavard, het valt ons op dat er wel twaalf kerken op rij staan! Voor elk geloof een open deur zal ik maar zeggen. Nadat we Page verlaten hebben rijden we over de SR-98 richting Monument Valley. Lange wegen, met geen eind, althans daar lijkt het op. Toch komt er een stop, we rijden Monument Valley binnen. Dit kunnen we niet doen voordat we hebben betaald aan de poort. omdat Monument Valley gelegen is in het Navajo reservaat is onze Nationale park pas hier niet geldig. We betalen $5. per persoon en Shannon mag gratis mee naar binnen van die aardige indianenmevrouw. Dat Amerika een land van contrasten is wisten we al, verschillende culturen, verschillende staten met verschillende wetten, en vooral niet te vergeten heel veel verschillende landschappen, dat is o.a. wat dit land zo geweldig maakt, maar Monument Valley is toch wel iets aparts. We zijn onder de indruk van de vele Buttes. Dit zijn de karakteristieke rotspartijen, die gevormd door de natuur allen hun eigen vormen en formaten hebben. In dit gebied, waar veel ratelslangen, spinnen en schorpioenen leven zijn we zelfs even de weg kwijt. (zie foto). Shannon brengt het laatste gedeelte slapend in de auto door en droomt volgens ons over een heerlijk bubbelbad. Je kan trouwens heerlijke burgers eten in het Monument Valley view restaurant. Mac. Donalds is er absoluut niets bij! Omstreeks 16.00 uur komen we aan bij de San Juan inn, onze slaapplaats voor vanavond die we geboekt hebben op aanraden van Ine (lid van de discussiegroep), het ziet er erg gemoedelijk uit. We slapen in kamer 19 (en gisteren 18, zou het morgen 20 zijn?) en genieten even van de heerlijke zon op het terras, aan de San Juan river, pal voor onze deur. De San Juan inn bevindt zich in Mexican Hat, een plaatsje met slechts 38 inwoners volgens de reisgids. Maar dat mag de pret niet drukken…………….

In de vooravond rijden we naar Goosenecks State Park, slecht 13 kilometer van Mexican Hat. Dit state park biedt uitzicht op de San Juan River die zich hier ruim 300 meter lager met grote bochten door het landschap slingert. Deze hebben een dusdanige vorm dat men hier van “ganzenhalzen” spreekt. Over een afstand die hemelsbreed niet meer dan 2 kilometer lang is legt het rivierwater op deze plek maar liefst 10 kilometer af.

Als we terug gekeerd zijn bij de San Juan Inn, dan halen we nog wat drankjes bij de Trading Post, want we hebben besloten dat we vanavond heerlijk gaan genieten van de ondergaande zon op het terras voor de deur. Vanavond zullen we ook Vladimir ontmoeten (lid van de discussiegroep), want deze verblijft in het zelfde hotel als ons. Ik heb hem inmiddels al laten weten, door middel van een briefje onder zijn deur, dat de Budweisers (bier) koud staan…………

Statistieken
Datum:	Maandag 31 mei 2004
Het weer:	24C
Kilometers vandaag:	315
Kilometers totaal:	1424
Route:	Mexican Hat – Cortez
Aantal foto’s vandaag:	48
Hotel:	Best Western Turquoise Inn & Suites
Website:

Ik wordt om 01.00 uur wakker, omdat ik naar de wc moet. Krijg ik toch met geen mogelijkheid die wc-deur open! Beide dames worden wakker en willen er ook graag gebruik van maken. Dat wordt dus naar buiten met ze allen. Er worden allerlei capriolen uitgehaald, er wordt zelfs een prullenbak omgetoverd tot piespot voor Shannon. “s ochtends besluit ik meteen “hulp” te gaan halen. De plaatselijke indianen mevrouw wil het graag proberen maar komt al snel tot de conclusie dat het haar ook niet lukt. Dan maar achterom via het raam zegt ze, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Als een waar slangenmens wringt zij zich door de badkamerraam van ongeveer 20 bij 35 centimeter. Uiteindelijk komt daar dan de bevrijdende klik, de deur is open. Wij kunnen ons gaan wassen en ons opmaken voor de rit naar Cortez, Colorado.

We passeren Four corners monument het enigste punt in de Verenigde Staten waar 4 staten aan elkaar grenzen, zou kunnen we tegelijker tijd in Utah, Colorado, New Mexico & Arizona staan. We moeten $3,- p.p betalen om binnen te komen. Als je er langs rijdt is het leuk om te zien, maar ik zou er niet voor omrijden. Na een klein uurtje vervolgen we onze weg naar Cortez, vanuit daar zullen we Mesa Verde NP bezoeken. Mesa Verde met originele indiaanse nederzettingen, of zoals we tegen Shannon zeiden; kleine huisjes in de rotsen waar indianen hebben gewoond. Erg leuk om te zien, we doen dan ook de Cliff Palace tour, deze duurt ongeveer een uur en kost $2,75 p.p. De aanwezige Ranger verteld ons wat er tot nu toe bekend is van deze monumenten. We klimmen vervolgens tussen de smalle rotsen door en omhoog van houten ladders. Shannon behoeft geen hulp, want die kan het allemaal zelf wel. Na Mesa Verde rijden we naar ons hotel van vanavond Best Western Turquoise Inn & Suites, deze heeft een binnen en een buiten zwembad. De kamer die we krijgen toegewezen is niet nummer 20, zoals ik gisteren opperde, maar 113. Nadat we Shannon op Mac. Donalds hebben getrakteerd nemen we een duik in het binnenbad met verfrissende bubbels. De rest van de avond brengen Esther & ik televisie kijkend door op onze kamer, omdat we beiden toch ook wel een beetje moe zijn. Morgen gaan we er weer fris tegen aan………

Statistieken
Datum:	Dinsdag 01 juni 2004
Het weer:	24C
Kilometers vandaag:	344
Kilometers totaal:	1768
Route:	Cortez – Moab
Aantal foto’s vandaag:	72
Hotel:	Super 8 Motel
Website:

Vannacht hebben we heerlijk geslapen, Shannon heeft wel even liggen hoesten (dat doet ze al vier dagen), dus proppen we die vol met hoestdrank en vitamientjes. Het ziet eruit dat het weer heerlijk weer gaat worden vandaag. Deze dag zullen we, nadat we hebben ontbeten bij de Best Western Turquoise Inn & Suites, een zeer goed hotel voor een redelijke prijs, doorrijden naar Moab, Utah. In Moab zullen we drie nachten blijven, we hebben hier onze uitval basis naar verschillende Nationale Parken. Ook zullen we hier (weer) Vladimir en zijn gezin en Marjan Hekkema & echtgenoot ontmoeten. Beide lid van de discussiegroep. Leuk om deze mensen in een ander werelddeel ook eens te spreken dan alleen via de e-mail. Terwijl Shannon zeer geconcentreerd Nickolodeon zit te kijken, bekijk ik de route van vandaag. Esther pakt haar tas weer in en we zijn weer klaar voor vertrek……………

Naast het motel bevindt zich een Car Wash en omdat de auto toch wel erg veel van een andere kleur weg heeft dan wit besluit ik om deze even lekker af te spoelen. Voor $1,25 mag ik 4 minuten vrolijk in het rond spuiten. Als al het zand uit o.a. Monument Valley er afgespoeld is stappen we in de auto voor de volgende bestemming. We verlaten Cortez niet voordat we in de City Market, een zéér grote supermarkt, op zoek gaan naar een paar broodjes voor onder de middag. Nou, die vinden we wel en we besluiten toch maar even een mandje te pakken, omdat we ook nog een paar typische Amerikaanse producten willen kopen. Komkommer Ranch dressing, heerlijk, hebben we niet in Nederland dus die gaat ook in het mandje. We nemen ook een paar zakjes Taco Bell Seasonig Fajeta mix mee & kopen voor Shannon een my Little Pony kleurboek met krijtjes. Dat is niet alles natuurlijk, maar ik denk niet dat de lezers zitten te wachten op wat wij allemaal in ons mandje proppen.

We zijn even op zoek naar de US-666 de weg die ons naar Moab zal leiden, blijkt dat deze sinds vorig jaar een andere nummering heeft gekregen, dus rijden we heel even rond voordat we uiteindelijk de route vervolgen. We komen nog voor het middaguur aan bij Canyonlands National Park, we bezoeken de the Needles section. Het park bestaat namelijk uit verschillende delen met elke een verschillende ingang. Het valt ons op dat hier niet veel toeristen zijn, het is namelijk erg rustig in het park. Als je van absolute stilte wilt genieten moet je hier zijn. Wat een stilte! We doen een paar korte trails, die ons over, onder & tussen de rotsen leiden. Het is erg mooi met vele vergezichten. We rijden over een onverharde weg naar Elephant Hill, vanuit hier zijn er verschillende trails te volgen. Echter wij denken dat dit te veel van het goede is met een klein kind erbij dus besluiten we om dit niet te doen. Ook zijn er vele 4-Wheel Drive Roads hier in Canyonlands, wat lijkt me dat machtig mooi om eens te doen. Het zit er (dit keer) echter niet in. Aangekomen in Moab checken we in bij ons motel van de komende drie dagen; motel super 8. Het ziet er bijzonder goed uit, met een leuk buitenbad en een Hot tub, Shannon had deze al gezien vanaf de weg en had haar badpak bijna al aan voordat we ook maar éen voet in onze kamer hadden gezet. Omdat wij ook wel aan een verfrissende duik toe zijn, verblijven we de komende drie kwartier in het heerlijke koele water, want buiten is de temperatuur inmiddels gestegen tot ongeveer 30C.

Om 18.00 uur hebben we afgesproken met Vladimir & Marjan en echtgenoot. Stipt op tijd rijden er twee auto’s het parkeer terrein op van de Super 8. Omdat we in het gezelschap van drie kinderen zijn rijden we naar Wendy’s, Eén van de vele fast food ketens in de VS. Shannon vermaakt zich daar prima met Michelle & Jim, de twee banjers van Vladimir. De grote mensen verwerpen zich op salades en wat burgers, deze worden gretig naar binnen gewerkt. Er wordt veel gepraat over wat een ieder toe nu toe heeft meegemaakt, en wat we nog van plan zijn. Vele tips worden uitgewisseld en er wordt een heuse groepsfoto gemaakt. Ongeveer 2 uur nadat we het eten hadden verorberd, scheiden onze wegen en wensen elkander nog een goede reis. Natuurlijk spreken we af voor de eerstvolgende bijeenkomst van de discussiegroep in Nederland. Op het parkeerterrein van Wendy’s komen we er achter dat Marjan & haar man ook morgen nog in Moab zijn. Het lijkt ons dan leuk om de avondmaaltijd wederom gezamenlijk door te brengen, we spreken dan ook als zodanig af, same place, same time. Terug bij onze slaapplaats maak ik nog een paar mooi foto’s van de ondergaande zon en hebben we Shannon beloofd dat ze nog even in het bubbelbad mocht. Als het bijna half tien is, vinden we het mooi geweest voor onze jonge dame. Dus dat wordt tandjes poetsen en naar bed. Pappa en mamma halen nog wat drinken en bekijken de foto’s van vandaag. Er volgt nog een kleine vergadering van wat we morgen gaan doen………….

Statistieken
Datum:	Woensdag 02 juni 2004
Het weer:	32C
Kilometers vandaag:	167
Kilometers totaal:	1935
Route:	Moab
Aantal foto’s vandaag:	74
Hotel:	Super 8 Motel
Website:

Deze ochtend worden we om 08.00 uur wakker, zonder vannacht wakker te zijn geweest. Heerlijk geslapen dus. Ons ontbijt nuttigen we deze keer bij Denny’s, dat de serveerster alleen staat blijkt wel uit het feit dat we ruim een half uur op ons eten moeten wachten. Omstreeks kwart voor tien verlaten we Denny’s, die zich naast ons motel bevindt. Omdat we vandaag ingelast hebben als rustdag, doen we rustig aan. Vandaag doen we onder andere onze was, twee machines moeten er aan geloven. ’s ochtends bezoeken we Hole in the rock, een uniek huis volledig uitgehouwen in een rots. Deze is te vinden op slechts 15 kilometer van Moab. Hole in the rock was een project van Albert en Gladys Christensen, die uit het zandsteen een huis met wel 14 kamers en keuken en een badkamer drilde. Erg leuk om eens te zien. Bij de plaatselijke Trading post kopen we nog wat te drinken, na de nieuwe Diet Coke Lime (erg lekker) probeer ik ook de oranje Mountain Dew, deze is best te drinken maar niet zo lekker als de originele.

We rijden terug door Maob, en gooien onze tank vol voor deze keer $2,14 per Gallon (3,74 liter) twee keer zo goedkoop als bij ons, maar voor de Amerikanen schrikbarend duur. Als de tank van “onze” Chevrolet Cavalier weer vol zit rijden we naar Dead Horse State Park , deze biedt een geweldig uitzicht over Canyonlands en over de Colorado rivier. Als je in de buurt van Moab bent, moet je hier absoluut een bezoek aan brengen. Het is werkelijk waar fantastisch om te zien. De naam Dead Horse komt uit de negentiende eeuw. Lokale cowboys gebruikte dit uiterste puntje van het plateau als natuurlijke paardenkraal. Men jaagde de paarden op totdat deze niet meer verder konden. De beste paarden werden getemd en verkocht. Achtergelaten paarden werd de vrijheid geboden, maar deze wilden nog wel eens achterblijven en stierven door het gebrek aan water, vandaar de naam Dead Horse Point. Terug in Moab eten we een vlugge burger bij de Burger King om vervolgens rond 15.00 uur weer bij de Super 8 terug te keren. We maken gebruik van het zwembad, want het is hier uitstekend weer voor. Shannon spring, duikt & zwemt alsof haar leven er vanaf hangt. Een echte waterrat, de aanwezige badgasten verbazen zich over de zwemkwaliteiten van deze 3- jarige donderstraal………..

Als het zes uur is rijden Marjan & Jan het parkeerterrein op van het Super 8 motel, zoals afgesproken, we hebben besloten dat we gezamenlijk gaan eten bij de Sunset Grill, bijna rechtstreeks tegenover ons hotel op de heuvel. Ze hebben, zoals ze zelf zeggen een fantastisch uitzicht op de zonsondergang. Ik heb wat coupons kunnen vinden wat ons recht geeft op $3,- korting op het hoofdgerecht, dat is mooi meegenomen. Esther gaat aan de zalmfilet, Shannon wil graag vlees, dus bestellen we voor haar een prime -rib en de overige aanwezigen aan onze tafel besluiten op de Filet Mignon te gaan verorberen. Shannon eet, tot onze verbazing, nagenoeg de gehele rib op. Ze heeft zitten eten of ze vier dagen niet gegeten heeft, wat eigenlijk ook wel een beetje klopt. Het eten is heerlijk en we genieten van een schitterende zonsondergang. Als we de rekening krijgen blijkt dat eten bij de Sunset Grill niet echt goedkoop is, maar gezien het uitzicht en de goede maaltijd, wel de moeite waard. Als we op het parkeerterrein staan helpt Marjan mij er aan herinneren dat ik nog twee kortingsbonnen heb, wat uiteraard te laat is. Op de een of andere manier vinden wij allen dit erg grappig, mede omdat Marjan de dag ervoor zei coupons te hebben en deze niet had. En nu hebben we er nog niets aan. Ach, wat is $3,- op een vakantie budget vragen wij ons dan af en vervolgen onze weg naar onze motel kamer. Met ze allen ja, want ik heb Marjan toegezegd om even haar foto’s op een cd te branden, zodat ze haar geheugenkaart kan legen en er weer vele plaatjes op kan schieten. Alle foto’s worden meteen even aan een inspectie onderworpen en ik geef haar wat tips om foto’s wat op te krikken. Rond 22.00 uur nemen we afscheid van elkaar en wensen elkander een goed verloop van de verdere reis. Voor ons nog (maar) acht dagen, voor Marjan & Jan nog 5 (!) weken. Een beetje jaloers zijn we wel. Shannon heeft inmiddels de keuze gemaakt om zelf in bed te stappen en te gaan slapen. Wij volgen haar voorbeeld en maken ons op voor een lekkere nachtrust met het vooruitzicht dat we morgen foto’s gaan maken in Arches National Park……………………………

Statistieken
Datum:	Donderdag 03 juni 2004
Het weer:	32C
Kilometers vandaag:	97
Kilometers totaal:	2032
Route:	Moab
Aantal foto’s vandaag:	58
Hotel:	Super 8 Motel
Website:

Omstreeks 07.30 uur worden we wakker, vandaag is onze laatste dag in Moab. We ontbijten wat in de mainstreet en bezoeken wat lokale toeristen / souvenirs winkeltjes. Hier koop ik nog een nummerbord voor in onze WC thuis, want deze is ingericht als “vakantie wc” met foto’s souvenirs en herinneringen aan onze vakanties. We kopen nog wat broodjes bij de City Market en tot mijn verbazing mag je daar zelf voor kassa juffrouw spelen. Alle artikelen mag je zelf scannen, in de tas stoppen en je pasje door de automaat halen en klaar is kees. Grappig, maar fraude gevoelig denk ik, je kan gemakkelijk ‘vergeten’ een item te scannen. Niet dat we dat doen, maar ik weet nagenoeg zeker dat dit in Nederland wel zou gebeuren. Rond 11.30 maken we ons op voor het vertrek richting Arches National Park, we verblijven hier tot ongeveer half vijf. Tussen die tijd zijn we gewandeld naar, Pine Tree Arch, Landscape Arch & Sanddune Arch en in de warmte van vandaag vonden we dat wel genoeg. Veel water, heel veel water dronken we onderweg. Er wordt ook voor gewaarschuwd op zeker zo’n 3 en halve liter water per dag te drinken in deze omstandigheden. We rijden vervolgens naar het uitkijkpunt van Delicate Arch, we doen de wandeling (die schitterend moet zijn) niet, omdat dit bijne twee uur lopen is en met dit weer en de korte beentjes van Shannon lijkt ons dit niet verstanding. Vanuit het uitkijkpunt kreeg je een goed zicht op Delicate Arch, het lijkt een kleine boog bovenop de rotsen, maar het tegendeel is anders. Delicate Arch is ruim tien meter breed en ruim 13 meter hoog. Als we Arches verlaten gaan we nog even downtown. We frissen ons op met een een heerlijk schaafijsje. Inmiddels is het kwart over vijf in gaan we langzaam opzoek naar een plek om te eten vanavond. We komen terecht bij ZAX wood fired pizza, hier kunnen we voor $10,- per persoon onbeperkt gebruik maken van het buffet. Pizza, salada & soep, Shannon mag bovendien gratis mee-eten. Het buikje wordt opgevuld na deze dag van veel lopen. Onze laatste avond in het Super 8 motel sluiten we af in het zwembad en Shannon vertoont wederom al haar kunsten, en ik had nog zo gezegd; geen bommetje!…………………

Landscape Arch	Delicate Arch

Statistieken
Datum:	Vrijdag 04 juni 2004
Het weer:	36C
Kilometers vandaag:	336
Kilometers totaal:	2368
Route:	Moab – Torrey
Aantal foto’s vandaag:	39
Hotel:	Wonderland Inn
Website:	http://www.capitolreefwonderland.com

Gelukkig hebben we Azaron meegenomen, want ’s nachts krijgen we regelmatig bezoek van gevleugelde insecten die het voorzien hebben op ons bloed. Het lijkt erop dat Shannon vrij blijft om lek geprikt te worden. Is ze soms nog niet rijp genoeg? Als ontbijt nemen we dit keer genoeg met de gisteren gekochte broodjes met o.a. pindakaas uit een tube, een bak koffie en een brownie. We laden de auto weer in, het lijkt wel of het steeds meer wordt, en als ik gas geef rijden we naar de Interstate 70 om via Hanksville en Capitol reef in Torrey te eindigen……

Voordat we Hanksville bereiken stoppen we bij Goblin Valley State Park, dit park staat bekend om zijn vreemde formatie rotsen, gelijkende op paddestoelen. Grappig om te zien hoe de natuur verschillende manieren gebruikt om zichzelf vorm te geven. Hanksville is niet groot en we rijden er dan ook zo doorheen op weg naar Capitol Reef NP. Om eerlijk te zijn zijn wij niet echt onder de indruk van dit National park, veel rotsformaties en hier en daar een wandelpad door het park heen. Wel leuk om te zien zijn de rotstekeningen van de Fremont indianen die we vinden langs de weg …….

Country, Country of Country, deze keuzes hebben we via de lokale radio en als je daar niet echt van houdt ben je het nu een uur goed zat. Dus mocht je ooit door dit gebied rijden neem dan in godsnaam een paar van je favoriete cd’s mee. Iets wat wij dus niet hebben gedaan. Omstreeks 16.00 uur rijden we het park uit en nagenoeg 15 minuten later arriveren we in Torrey, waar we verblijven in de Wonderland Inn. Het lijkt er op dat dit bijna, gezamenlijk met twee benzinestations, het enigste gebouw is in Torrey. Als je een keer boe zegt ben je de ‘stad’ uit. We komen nog een plaatselijke supermarkt tegen en een heus postkantoor en daarmee heb ik eigenlijk geheel Torrey beschreven. We zijn daarom ook genoodzaakt om gebruik te maken van het restaurant gekoppeld aan ons hotel. Het eten is goed te verorberen en schappelijk van prijs. Na de maaltijd maken we nog even een bijna dagelijkse duik in het aanwezige zwembad en omdat we hier om half acht genoeg van hebben zijn we min of meer verplicht ons te vermaken op onze slaapkamer van vanavond…………………….

Statistieken
Datum:	Zaterdag 05 juni 2004
Het weer:	26C
Kilometers vandaag:	259
Kilometers totaal:	2627
Route:	Torrey – Bryce
Aantal foto’s vandaag:	45
Hotel:	Best Western Rubys Inn
Website:

We hebben besloten vandaag vroeg op te staan, om zo snel mogelijk uit dit ‘gat’ te vertrekken. En dat doen we dus ook, om 07.00 gaat het alarm af en nog voor 08.00 zijn we op weg naar Bryce National Park. Zelfs ontbijten doen we niet, nee dat doen we onderweg wel. We rijden via Scenic Byway 12, en dat is absoluut de moeite waard. Vergeet de snelweg en geniet van de mooie vergezichten en rotsformaties. ‘Papa ik ben een beetje ziek’ klinkt er opeens vanuit achter de auto, en nog geen 20 seconden later klinkt er een niet zo fijn geluid vanaf de achterbank. Shannon moet spugen, zomaar. We hebben geen idee hoe dit komt, misschien door het strakke bochten werk van pappa? De auto gaat aan de kant en Shannon wordt voorzien van schone kleren. Gelukkig valt het mee en kunnen we gauw weer verder. Ik schrijf ongeveer 30 minuten later: ‘papa ik ben nog ziek’ en ja hoor daar komt de tweede lading. Ook deze keer is het gelukkig niet zoveel dat de auto direct chemisch gereinigd moet worden, maar wel weer even aan de kant voor de tweede keer schone kleren voor Shannon. We rijden weer: ‘pappa ik wil chippies’ aan dat verzoek hebben we maar even niet voldaan…………….

Omstreeks 11.00 arriveren we bij Bryce National park, Shannon is inmiddels weer aardig opgeknapt dus besluiten we eerst maar even ons verlate ontbijt naar binnen te gaan werken. Die bestaat uit kipnuggets, hot dog en patat, dus we zijn weer op volle sterkte. We bezoeken allereerst, zoals bij alle parken die we bezochten, het visitorcentrum. Hier kunnen we veel informatie krijgen betreffende zaken omtrent het park. Al rijdend door het park beseffen we dat dit toch wel een hele speciale is. Ik heb vele foto’s gezien van Bryce, maar om te kunnen ervaren wat daarop wordt weergegeven dien je dit toch zelf te gaan zien. Heel mooi en heel apart, we zitten te staren naar de kleurrijke steenformaties en bedenken ons dat we hier graag een ‘hike’ (wandeling) tussen willen doen. Gezien de tempratuur, de afstand van de hike en dat Shannon na bijna twee weken 10 centimeter korter is geworden van al het lopen, besluiten we dit voor nu maar niet te doen. Op deze manier houden we een goede reden over om hier nog eens terug te keren….

Na Bryce, duiken we nog even voor 45 minuten in het grote overdekte zwembad bij Best Western Rubys Inn onze slaapplaats voor vanavond. Deze ziet er bijzonder goed uit, grote kamers, winkels, restaurants en een wasserette. Laatstgenoemde bezoeken we dan ook als eerste om het wasgoed van Shannon van deze ochtend zo snel mogelijk te reinigen. Na het badderen, waar Shannon zich steeds verder weg laat “gooien” en keer op keer trappetje op, in het water springen, en onderwater zwemmen laat zien, gaan we gebruiken maken van het buffet in het aangrenzende restaurant. Voor $16,- per persoon mogen we zoveel eten als we willen, prime rib (Jammie), salade, ijs, en gebak. We halen dan ook de schade van het weinige eten van vandaag ruimschoots in……………

’s avonds bezoeken we een heuse rodeo, voor $7,- per persoon mogen we getuige zijn van; stier rijden, koe vangen, wilde paarden berijden en wat er nog meer bij een rodeo hoort. Dit anderhalve uur durende vermaak was erg leuk om eens te zien. Ik herkende zelfs sommige familieleden in een aantal van die stieren :-). Terug op onze kamer, zorgt Esther ervoor dat Shannon gaat genieten van haar nachtrust, ik werk ons verslag bij en sorteer wat foto’s. Het verslag ga ik direct uploaden, want dat kan hier gemakkelijk. In de lobby van de Best Western Rubys Inn hebben ze High speed wireless internet, dus na vier dagen zonder internetverbinding kan het thuisfront weer gezellig meelezen…………..

Ook heeft ons het bericht bereikt dat op 05 juni oud president van de Verenigde Staten Ronald Reagan is overleden op 93 jarige leeftijd. President Bush heeft regeringsgebouwen opgedragen om voor een periode van 30 dagen de vlag half stok te voeren. Op de tv wordt Ronald Reagan volop herdacht…………

Statistieken
Datum:	Zondag 06 juni 2004
Het weer:	40C
Kilometers vandaag:	295
Kilometers totaal:	2922
Route:	Bryce – Mesquite
Aantal foto’s vandaag:	31
Hotel:	CasaBlanca Resort
Website:	http://www.casablancaresort.com

Ik ben vroeg wakker vandaag, een beetje bewust dat wel, ik wil namelijk nog even naar Sunrise point van Bryce Canyon. Ik ga proberen om een paar mooi foto’s te maken van de zonsopgang. De enige aanwezige ben ik zeker niet, er zijn meerdere mensen op het zelfde idee gekomen. Geen probleem, er is plek zat. Na een klein half uurtje wandel ik terug naar de auto en kom zelfs een kleine herten familie tegen die zich gewillig laten fotograferen. Terug bij onze motelkamer zijn Esther & Shannon druk bezig om zich gereed te maken voor vandaag. We hebben een lange rit voor de boeg, we rijden naar Mesquite en gaan daarmee weer een uur terug in de tijd…….

We rijden zonder problemen door naar Mesquite, onderweg stoppen we even in St. George om de benen te strekken, we komen terecht bij de Zion outlet stores waarvan er toch een aantal ‘gewoon’ op zondag geopend zijn. Omdat we deze vakantie nog niet echt gewinkeld hebben, stappen we naar binnen bij Old Navy, dat is een winkel met een eigen kleding merk. Ze hebben hier een hoop leuke kleding en zo lopen we ook met een tas vol naar buiten. Uiteraard is Shannon de grote winnaar en beschikt dus over een nieuwe outfit. Ook pappa wordt niet vergeten en mag twee t-shirts uitzoeken, waaronder een vader dag shirt met daarop Greatest Dad :-). Voor “de Nieuwe” worden alvast een drietal American style sokken aangeschaft en Esther heeft dit keer geen geluk. Maar wellicht gaat dat nog komen, want we willen in Las Vegas sowieso nog even shoppen. Omstreeks 12.30 arriveren we in Mesquite, we zijn redelijk vroeg om in te checken bij onze verblijfplaats, want de klok gaat nog een uur terug en dan is het opeens 11.30. Gelukkig kunnen we na een uurtje onze kamer binnen en ons om kleden voor een avontuur in het uitgebreide zwembad, want dat is het. Via de discussiegroep hadden we de tip gekregen op te verblijven in het CasaBlanca Resort. Goede tip! Het ziet er zeer verzorgd uit en kan je er voor redelijke prijs eten. Je kan je overtollige geld kwijt, want het casino staat vol met gokkasten. We zijn inmiddels weer terug gekeerd in Nevada, een staat in Amerika waar gokken legaal is. Maar goed, terug naar het zwembad, omdat de thermometer vandaag zeker de 40C graden grens bereikt verblijven we hier zeker de komende 3 uur. Pappa & mamma zijn het dan wel eventjes zat, maar als het aan Shannon ligt blijft ze hierin rond dobberen totdat de zon weer ondergaat………………..

Een zeer uitgebreid buffet voor slechts $10,99 per persoon, dat gaat er wel in na al dat gezwem. Als we helemaal volgepropt zijn, verblijven we het komende uur op onze hotelkamer om even lekker uit te buiken. We kijken ondertussen even naar Game 1 van de NBA wedstrijd tussen de La Lakers & de Detroit Pistons. Als we nog even naar beneden gaan winnen we voor Shannon een leuke pluche bloem in de kinderspeelhal. Bij de aangelegen Starbucks (koffiewinkel) halen we even een Frappuchino, iets waar we veel over gehoord hebben maar nog niet uitgeprobeerd. Esther & ik nemen beiden een Caramel Frappuchino, koffie met ijs, slagroom & caramel. En weet je wat? Deze zijn echt lekker! Het laatste restje drinken we boven op. We verblijven namelijk op de zesde verdieping. Shannon gaat nog even in bad en slaapt een half uur later na deze lange dag. Ik ga nog even naar beneden, naar het casino, daar win ik $25,- met Blackjack die ik direct weer opspeel bij een 1 dollarcent automaat. Het duurt dan ik even voordat deze op zijn. Het is bijna half twaalf, een mooi tijd om te gaan slapen…………………..

Statistieken
Datum:	Maandag 07 juni 2004
Het weer:	39C
Kilometers vandaag:	153
Kilometers totaal:	3075
Route:	Mesquite – Las Vegas
Aantal foto’s vandaag:	47
Hotel:	Circus Circus
Website:	http://www.circuscircus.com

We maken gebruik van het ontbijt buffet a $5,99 per persoon en zorgen ervoor dat we een goede ondergrond hebben voor de rit naar onze eindbestemming wat tevens ons startpunt was: Las Vegas. Bijna aangekomen in Las Vegas ben ik er eindelijk achter waar dat ene knopje in de auto nou voor diende. Dat ene knopje, wat lange ritten waarschijnlijk iets comfortabeler had kunnen maken, bleek de cruisecontrol te zijn! Dat hadden ze er wel even bij mogen zeggen bij het afhalen van de auto. Omstreeks 10.45 uur zien we de skyline van Las Vegas voor ons verschijnen, omdat het nog te vroeg is om in te checken in ons hotel rijden we naar de Las Vegas outles stores wat voorheen de Belz factory oulet was. Hier vindt je 130 winkels onder een dak en kunnen we even onze laatste dollars uitgeven. Voor $166,- (ongeveer 136 Euro) kopen we 4 paar schoenen en een shirt bij de Nike outlet, daar kunnen we in Nederland slechts 1 paar voor kopen. Blij als een klein kind als we zijn trekken we meteen onze nieuwe stappers aan en deponeren de oude in de dichtstbijzijnde prullenbak. We zijn genoodzaakt, ondanks dat we een extra lege tas hadden meegenomen, om een extra tas te kopen. Dit wordt er een op wieltjes, een lekkere ruime. Een die we waarschijnlijk nog wel vaker gaan gebruiken, want uitgekeken zijn we zeker niet in de Verenigde Staten. Moe van het winkelen arriveren we om twee uur in Circus Circus, dit hotel staat bijna aan het eind van de strip (de beroemdste straat van Las Vegas). Nadat we hebben ingecheckt begint onze zoektocht naar onze kamer, want dit hotel heeft er nogal wat. We logeren in de Skyrise Tower en moeten gebruik maken van verschillende liften om hier te komen. Het kost even wat tijd voordat we doorhebben hoe het systeem in elkaar zit. Als we ons bed hebben gevonden voor de aankomende drie nachten, installeren we onze tassen en koffers en maken ons op voor een verkenning van dit grote hotel……………….

Hier in Circus Circus bevindt zich een heus pretpark, overdekt en voorzien van airconditioning. Een achtbaan, botsauto’s noem maar op en het staat er. Shannon krijgt een armbandje om, deze geeft recht op de hele dag in alle attracties, omdat het al half vijf is mag ze in snel tempo een paar keer vliegen met de trein over de achtbaan en in de draaimolen. De maag begint te knorren en het wordt dus hoog tijd om een plekje te vinden waar we vanavond gaan eten, we weten het al. We wisten het twee weken geleden al; Tony Roma’s. We hebben hier goede herinneringen aan van onze vakantie op Aruba. We schuiven aan tafel in het Stardust Casino, waarin Tony Roma’s zich bevindt, en bestellen heerlijke spareribs ala bleu ridge smokey mountain. Omdat we deze saus zo lekker vinden nemen we twee flesjes a $4,- mee naar huis. Dat wordt verplicht spareribs eten als we thuis zijn, wat vervelend nou!…………………

Wandelend over The Strip houden we halt bij het hotel Treasure Island, hier wordt vier keer per avond een show met twee levensgrote piratenschepen opgevoerd. Toen we eerder in Las Vegas waren was dit nog een andere show, de huidige is ook het bewonderen waard. Deze duurt ruim een kwartier en is een waar spektakel van show, dans en vuur. Omdat we deze gisteren zo lekker vonden verwennen we onszelf nogmaals met een lekker Caramel Frappuchino bij Starbucks, Shannon krijgt een heerlijk ijsje voor onderweg, onderweg naar Circus Circus dat zijn we. Want Esther kan bijna niet meer lopen, Shannon haar ogen zijn al half dicht en ik vind dat we tijd te kort komen. Om 22.15 ploffen de dames in bed, de kleinste slaapt binnen vijf minuten en de grootste na tien minuten. Ik verwerk het dagelijkse verslag en neem mij voor om nog even, heel eventjes maar, te bekijken of ik ons vakantie budget kan vergroten bij een of andere lucky slot machine…………

Statistieken
Datum:	Dinsdag 08 juni 2004
Het weer:	33C
Kilometers vandaag:	0
Kilometers totaal:	3075
Route:	Las Vegas
Aantal foto’s vandaag:	62
Hotel:	Circus Circus
Website:	http://www.circuscircus.com

Om 09.00 uur zijn we klaar voor vertrek, vertrek? Yup, we hebben ons voorgenomen om vandaag uitgebreid de verschillende hotels aan de Strip te gaan bekijken. Al deze hotels hebben hun eigen middelen om mensen (lees: gokkers) aan te trekken en wij gaan hier naar op zoek. Zo kunnen we door Manhattan met een achtbaan bij hotel New York New York of een gondel vaart doen in The Venetian. Ook kan je je eigen laten lanceren bij de Big Shot op driehonderd meter hoogte in Stratosphere Tower. Een show van muziek en water, met de fonteinen van Bellagio. Veel te zien en te doen dus, maar we gaan eerst wat eten………….

Het wordt MAcDonalds voor het ontbijt, na een vlugge snelle hap begeven we ons op de strip. We wandelen als eerste naar The Venetian, geheel in Italiaanse stijl. In het hotel varen heuse gondel boten en er wordt zelfs bij gezongen. We komen aan bij het St. Marco plein, nagebouwd zoals in Venetie, vol met winkels en erg mooi om te zien. Omdat dit hotel zo groot is hebben we een klein probleempje; we kunnen de uitgang namelijk niet meer vinden! Het is een hele toer om deze 1,2,3 in het vizier te hebben. In Paris Paris, je raad het al, is Parijs nagebouwd. Met goedkeuring van Esther zet ik $20,- op rood, jammer geen geluk; zwart 2. We kopen kaartjes voor de Eifeltoren, dat kan voor $9,- , nagebouwd in Las Vegas heeft deze de helft van de hoogte in Parijs. We genieten van een mooi uitzicht en kunnen nagenoeg de gehele Strip overzien. Terug op de begane grond lopen we door naar Alladin, hierin bevindt zich een compleet marketplace met een beetje Marrokaans uiterlijk, er vindt zelfs een onweersbui plaats. De gehele dag bevinden we ons op de Strip, zien leeuwen in MGM, witte tijgers in the Mirage en Pinguins bij het Flamingo hotel. We kopen nog wat spulletjes bij de gigantische Coca Cola winkel en ik probeer nogmaals $20,- op rood in hotel New York New York, jammer maar helaas; zwart 31. We besluiten democratisch om het hier maar bij te laten…………..

Om 18.00 uur hebben we een afspraak met Sandra en Igor, Sandra is ook lid van de discussiegroep. We zullen samen ergens gaan eten. Sandra en Igor zijn het derde stel die wij ontmoeten tijdens deze vakantie en dat is toch wel uniek. We komen na een half uur aan in het Treasure Island hotel, we hebben gezocht naar verschillende eetgelegenheden maar het was steeds niet wat we wilden. Hier in Treasure Island vinden we een leuke bar waar we gezellig wat eten. En uiteraard word er een heuse groepsfoto gemaakt. Omstreeks half negen gaan we uit elkaar, maar we zien elkaar nog en de VS, we zitten namelijk in het zelfde vliegtuig terug. Als wij nog even achterblijven om de afloop van de NBA wedstrijd tussen de Lakers & The Pistons te bekijken, die overigens erg spannend is, blijkt dat er na afloop een heuse bartender show gegeven word. We wachten deze dan ook even af en komen tot de conclusie dat dit toch ook ware kunstenaars zijn! Moe maar voldaan sjoggen we terug naar ons hotel, de zooi de hoek gepleurd, de schoenen uit en onder de lakens. Morgen onze laatste dag, we willen nog niet, maar kunnen niet blijven. Vliegtuig missen misschien? 🙂 ……………..

Statistieken
Datum:	Woensdag 09 juni
Het weer:	26C
Kilometers vandaag:	12
Kilometers totaal:	3087
Route:	Las Vegas
Aantal foto’s vandaag:	55
Hotel:	Circus Circus
Website:	http://www.circuscircus.com

Onze laatste volle dag, na vandaag zullen we terug naar huis vliegen. Morgenochtend vroeg op staan, want het vliegtuig vertrekt al om 08.00 uur. Het vliegveld is gelukkig dichtbij, dus we hoeven daarvoor niet lang te rijden. Omstreeks half tien zijn we alledrie gedoucht en aangekleed, ik check nog even de vertrektijd van onze terugvlucht nog ongewijzigd is en daar gaan we dan, onze laatste dag in Las Vegas, Nevada, USA…………………….

We besluiten om allereerst de auto maar weg te brengen, en dat blijkt een goed plan. Het vergt namelijk toch wel even wat zoek werk om Alamo te vinden, want echt duidelijk aangegeven staat het niet. Nadat we de auto hebben ingeleverd nemen we een taxi naar Mandalay Bay om daar het Shark Reef te bekijken, voor $15,95 per persoon mogen we naar binnen, Shannon hoeft niets te betalen. Het is een mooi aquarium, als je hier van houdt moet je hier zeker even een kijkje nemen. Als we door lopen over de Strip passeren of lopen we onder andere door het Luxor, een hotel in de vorm van een piramide. Exalibur, een hotel als kasteel met echte ridders en ook Ceasers Palace. We nemen ruim de tijd om nog even de hotels uitgebreid te bekijken, er zit zoveel moois tussen. Het blijkt dat het al snel 18.00 uur is vandaag, we besluiten om even naar het hotel te gaan en de koffers alvast in te pakken. Morgenochtend moeten we namelijk erg vroeg opstaan (05.00 uur) en dan hebben we er vast geen zin in.

Vanavond gaan we wat eten in Downtown Las Vegas en daar willen we graag de Fremontstreet Experience doen. Ook willen we voordat we vertrekken uit deze hele grote speeltuin nog even Stratosperhe tower bezoeken, als het donker is, want dan heb je namelijk een fantastisch uitzicht over de verlichte Strip van Las Vegas…………

We nemen plaats aan een all you can eat buffet in Fremontstreet, all you can eat ribs lekker hoor en dat voor $9,95. We zijn redelijk snel uitgegeten, na slechts 1 portie houden we ermee op, de saus was niet echt lekker en de ribs waren erg vet. Ja, we hebben ons ontwikkeld tot echte spareribs kenners de afgelopen weken. Na onze maaltijd wandelen we door fremontstreet, deze straat is overdekt en als het donker is wordt er een muziek en licht show gegeven die zijn weerga niet kent. Als je in Las Vegas ooit komt, vergeet dit niet. Rond half tien namen we de taxi naar Stratosphere tower om de Strip van ruim driehonderd meter hoogte te bekijken, verlicht, want dat is het mooiste zeggen ze. Als ik de kaartjes á $9,- p.p. aanschaf zegt die vriendelijke meneer achter de balie dat er een wachttijd is van 30 minuten, ok dat doen we dan maar. We lopen naar de entree van de toren en het lijkt erop of dat heel Las Vegas op het idee is gekomen om van dit uitzicht te genieten! De wachttijd is dan ook opgelopen tot ruim anderhalf uur! We moeten vroeg op de volgende dag, het zou dan tegen twaalven zijn eer we de toren op konden, dus besluiten we om de kaartjes terug te brengen. Helaas, we hadden graag dit nog willen doen. We hebben nu in ieder geval een goed excuus om nogmaals naar Las Vegas te gaan………………

Statistieken
Datum:	Donderdag 10 juni
Het weer:
Kilometers vandaag:	0
Kilometers totaal:	3087
Route:	Las Vegas – Amsterdam
Aantal foto’s vandaag:	12
Hotel:	Vliegtuig
Website:	http://www.united.com

Om 05.15 uur gaat de telefoon, dat klopt want daar hadden we om gevraagd. Ik geloof dat de drie naast gelegen kamers ook wakker zijn nu, want de telefoon ging behoorlijk hard. Gelukkig hebben we gisteren alles al klaar gezet, dus hup in de kleren, snoet onder de kraan en inpakken en wegwezen. We nemen een taxi naar het McCarren vliegveld en arriveren ruim op tijd om in te checken. Voordat we in het vliegtuig stappen nemen we nog even een snelle hap bij de Burger King. Je laatste dollars opmaken is geen probleem hier, want zelfs tot aan de gate staan er nog slotmachine’s. Ik besluit om onze laatste $20,- nog maar even bij ons te houden want we hebben nog een tussenstop in Washington DC en daar komt het waarschijnlijk nog van pas……….Iets eerder dan gepland landen we in Washington DC en inmiddels hebben Sandra & Igor zich ook weer gemeld. Ze zaten immers in het zelfde vliegtuig. Gezamenlijk met hun brengen we onze tijd door bij onze tussenhalte, we maken onze laatste dollars op en zullen op tien voor half zes, plaatselijke tijd, vertrekken met een boeing 777 naar Amsterdam. Sandra en Igor blijven ons achtervolgen :-), ze zitten namelijk direct achter ons, en dat komt goed uit want we staan bijna twee uur te wachten om te mogen opstijgen! Nu hebben we in ieder geval nog wat aanspraak. Aanvankelijk leek het erop als we een uur eerder zouden aankomen in Amsterdam, maar door slecht weer en storm in de lucht in onze route waren we genoodzaakt om te wachten totdat het licht op groen gezet werd.

Eenmaal in de lucht lijkt het vliegtuig zo af en toe wel een heuse schommelstoel, want we hebben soms behoorlijk last van turbulentie. We proberen wat te slapen, het wil niet echt lukken, Shannon haar oogjes zijn toch twee uurtjes dicht. We gaan naar huis, terug naar de katten, het konijn en de goudvissen die het allen zonder ons, dankzij mijn schoonouders, ook wel overleefd zullen hebben………………..

Statistieken
Datum:	Vrijdag 11 juni
Het weer:	–
Kilometers vandaag:	Vliegkilometers
Kilometers totaal:	3087
Route:	Amsterdam – Den Helder
Aantal foto’s vandaag:	0
Hotel:	Vliegtuig
Website:	http://www.united.com

We hebben een fantastische reis gemaakt. Terug in ons koude kikkerlandje, beseffen we ons (wederom) dat we toch wel een een klein kl*te landje leven. Een land met zijn eigen voor en nadelen, welke er ook in de Verenigde Staten zijn. Niet dat we de intentie hebben om hier te willen gaan wonen, maar stiekum kijken we toch in elke plaats waar we komen of dit een leuke verblijfplaats zou kunnen zijn. Zo komen we langs plaatsen waar we ons afvragen waarom juist hier in godsnaam mensen willen wonen. Je rijdt makkelijk weg in de VS, het wegensysteem is erg gemakkelijk. Het vereist een kleine oefening om dit door te krijgen, maar als je het eenmaal door hebt. De meegebrachte GPS ontvanger en converter voor in de auto heb ik niet een keer gebruikt. Vrijwel eenvoudig vonden we onze weg, maar toch beter mee verlegen dan onverlegen denk ik dan. Op de weg hebben we fantastisch mooie vrachtwagens gezien, de een nog mooier dan de ander. Geen stress en niemand die het niet nodig vond om iemand de ruimte te geven. Negatieve dingen maak je haast niet mee tijdens vakanties, althans daar ga je niet van uit. Dus het bovenstaande stukje zou misschien iets te rooskleurig kunnen zijn, maar net een dag thuis, zouden we maar wat graag weer naar de Verenigde Staten gaan. Er is nog zoveel te zien……………………….

America the beautiful

Notitie 30 maart 2008: Ik heb de commentaren overgenomen van een oud gastenboek, vandaar de datums allen gelijk zijn. Ik wilde ze echter wel graag bewaren. Wees zo vrij om te reageren op dit reisverhaal!