Het is weer zover! Waar doen we het toch van? Is dat belangrijk? Gewoon omdat het kan! USA here we come! Dit keer zullen we wild life gaan ervaren in de Smokey Mountains, Muziekcultuur snuiven in Nashville en Memphis, Amerikaanse historie in Carolina en wat politieke ervaringen op gaan doen in Washington D.C. En uiteraard alles wat daar tussen past! Lezen jullie weer mee?

Onze planning ziet er in grote lijnen ongeveer uit zoals onderstaand. *Met hier en daar een persoonlijke aantekening. Het totaal aantal af te leggen kilometers zal rond de 3500 liggen. Veel? Wel nee joh. Voor Amerikaanse begrippen valt dit best mee en bovendien is de rij ervaring op de wegen in Amerika heel anders, veel relaxter dus.

Uiteraard kunnen we niet zonder (Amerikaanse) roadtrip muziek! Luister je mee, tijdens het lezen van het reisverslag?

Introductie

Een beetje mazzel moet je soms hebben. Wij zouden aanvankelijk via Toronto heen vliegen, echter door een vluchtwijziging hadden we voor de vervolgvlucht slechts 1 minuut om over te stappen en door de douane en immigratie te gaan. Nou, iedereen kan op zijn vingers na tellen dat we dat niet gaan redden. Bellen naar United Airlines dus, deze verwezen mij al gauw door naar de verkopende maatschappij van de vliegtickets.

In dit geval was dat Gate 1 (Wij boeken waar het ons uitkomt en waar het vluchtschema en de prijs het meest gunstig is.) Bellen naar Gate 1 dus. Een allervriendelijkste mevrouw die direct begreep dat 1 minuut niet haalbaar was ging kijken naar een oplossing; We konden op een andere vlucht worden geplaatst van Totonto naar Washinton DC. Goed nieuws! Echter we zouden dan pas tegen negen uur in de avond plaatselijke tijd aankomen. Hmmm,… Geen goed plan dus. Zeker niet als je bewust een vluchtschema kiest en bereid bent daar iets meer voor te betalen.

Na mijn reclames besloot de medewerkster nog even met United te gaan bellen om te kijken of er nog iets anders mogelijk zou zijn. Na zo’n kleine tien minuten in de wacht te hebben gestaan; Meneer? Ik mag op op de rechtstreekse vlucht van Amsterdam naar Washington DC plaatsen. Aankomsttijd 14:30 uur in Washington. Kijk! Dat leek ons een prima alternatief!

Nu maar hopen dat de reis naar Schiphol enigszins meevalt, met al die beveiliging op straat en vertraging en eventuele stakingen van het grondpersoneel. Maar we gaan ons niet druk maken. We hebben immers vakantie!

Vrijdag 05 augustus

Voor de wekker wakker (Zes uur), automatische vakantiepiloot zeg maar.  Bakkie koffie, en om kwart voor zeven komen we tot de ontdekking dat we er klaar voor zijn. Dus, hup koffers in de auto en we nemen afscheid van onze tijdelijke bewoners in ons huis; “Tante Silvia en ome Wim” en ook nog twee honden een kat en zes ratten, dus meelezende inbrekers hebben geen schijn van kans ;-).

Omstreeks acht uur komen we aan bij automotel voor €58 mogen we daar zestien dagen parkeren. Het inchecken daar gaat snel net als de reis er naar toe. We hebben geen last gehad van extra beveiliging op de snelwegen. Bij het wegbrengen naar de vertrekhal met de shuttlebus stonden we wel wat Marechaussee op de weg, maar we konden ongestoord doorrijden.  Eenmaal op Schiphol ging het inchecken ook snel. In zo’n drie kwartier hadden we alle verplichten onderdelen doorlopen en konden we ons storten op een prijzig ontbijtje. 11.15 uur boarden bij D51…  We wachten nog vijf kwartier……..

De vlucht vertrok op tijd en de uurtjes vlogen letterlijk voorbij.  Om 14:22 uur plaatselijke tijd zetten we onze voeten neer op de Amerikaanse bodem. We sluiten al snel aan in de rij voor de douane en worden door een begeleider naar rij 30 gebonjourd.  Daar staat helemaal niemand. Een vriendelijke Amerikaanse jonge dame doet dienst als immigratiebeambte en vraagt wat we komen doen in de Verenigde Staten.

“Nashville, Memphis and Smokey Mountains”  zeg ik. “Oh I love the Smokeys.. … ” vult ze aan… En direct daarna enthousiast het verhaal dat ze van het voorjaar is geweest en daar wel zeven beren had gespot, ook met jongen…  Wat volgt is een gemakkelijke procedure bij de immigrationofficer..    Het loopt vervolgens eveneens op rolletjes.  Onze koffers hebben we in no – time te pakken en de douane levert ook geen problemen op. We vervolgens onze weg naar de Shuttebus van Alamo en we worden al snel naar de verhuurlocatie gebracht . Eenmaal aangekomen zijn we direct aan de beurt en na het gebruikelijke verkoop praatje voor o.a. extra verzekeringen stappen we in een rode Toyata Rav 4.  Al met al heeft de procedure van het landen tot aan het weg rijden in de huurauto ongeveer vijf kwartier geduurd,.. een Unicum!

In nog geen kwartier rijden we naar de Hampton inn in Chantilly, De incheck gaat eveneens soepel. We frissen ons op met een spuitbus deo en sommige van ons nemen een verfrissende douche. Na een klein uurtje besluiten we naar Outback Steakhouse te rijden op zo’n twaalf minuten. Het vliegtuigvoedsel heeft de smaaktest niet echt kunnen doorstaan, dus gaan we ons inwendig verwennen. Een Fully Loaded Blooming Onion , genoeg als hoofdgerecht, echter wij delen hem als voorgerecht met ze allen. Na ons eerste avondmaal van deze vakantie rijden we nog even naar de Walmart om een koelbox en drinken voor de aankomende tijd te kopen. Morgenochtend ijsblokjes in de koelbox en we zijn ook onderweg verzekerd van een heerlijk koel drankje.

Tegen acht uur zijn we terug in het hotel en Ashley (11) die eerst ambitieuze zwemplannen had, vindt het ook wel een goed plan om in bed te gaan liggen. Shannon (16) volgt snel en binnen vijf minuten zijn de dames in het Amerikaanse dromenland..  We zullen zien hoe laat morgenochtend de eerste ogen opengaan….

Zaterdag 06 augustus

“Pappa, hoe laat is het?”  Klinkt het vanaf het andere bed. “Kwart voor vier” … . , “ik kan echt niet meer slapen hoor”  zegt Ashley opgewekt. Afijn, wegens het tijdverschil is de hele familie dus lekker op tijd wakker. Geen punt, want we relaxen tot ongeveer kwart over vijf en beginnen dan met opstaan, zodat we om zes uur naar het ontbijt kunnen. Groot voordeel; We zitten op tijd in de auto voor onze volgende bestemmingen en hebben ruim de tijd,,,,

Om acht uur staan we dan ook al bij de entree van Shenandoah national Park. We betalen $20,- om naar binnen te komen. We rijden de Skyline drive die zo’n 160 kilometer lang is. Prachtige vergezichten en hier een daar een hert. We stoppen met regelmaat voor foto’s en een paar stappen in de natuur. Het schijnt dat je hier ook beren kunt spotten, helaas is ons dat niet gelukt. Bij Luray verlaten we het Nationale Park voor een bezoek aan de Luray Caverns een U.S. Natural Landmark. Het grootse en populairste grottenstelsel van Oost Amerika. De entree kosten zijn $26,- per persoon, prijzig, maar het is werkelijk prachtig binnen. Een tour duurt ongeveer vijf kwartier. Bij de entree prijs zit ook nog het bezoeken van een klein automuseum, ook erg leuk om deze oldmobile’s te bekijken.

Na deze tussenstop tanken we voor $1,89 per gallon, eten we een snelle burger bij Hardy’s en rijden weer terug naar het Thornton Gap Entrance Station om de rest van de Skyline Drive te voltooien. Aan het einde van het park kom je bijna vanzelf op de Blue Ridge Parkway terecht. De Blue Ridge Parkway doorkruist ruim 750 kilometer langs de hoge toppen van de centrale en zuidelijke Appalachian Mountains en het gaat naadloos over van Shenandoah National Park in Virginia naar Great Smoky Mountains National Park in North Carolina.

We rijden de Blue Ridge Parkway niet helemaal, aangezien enkele fikse regenbuien het zicht belemmeren. Via een kruip door , sluip door route komen we op de snelweg terecht om verder naar ons hotel in Daleville te rijden. Vakbij het hotel staan twee mensen Trump Gear te verkopen. Oprecht geïnteresseerd loop ik naar ze toe om een praatje te maken. “So you are pro Trump?”  Een retorische vraag natuurlijk, maar wel de perfecte gespreksopening. Ik maak kennis met Cliff Turner en Janice Merkel (geen familie van onze Duitse buurvrouw Angela) “What if Trump doesn’t make it?”  vraag ik aan Cliff. “Dan zit ik hier voor niets” is zijn antwoord veelzeggend. Trump of Clinton, het is veel veel Amerikanen een lastige keuze. Maar Cliff lijkt overtuigd: “Het is als poker, je moet het doen met de kaarten die je krijgt.”  “HIllary kan de bak in.” vult Janice aan. Dat staat overigens ook op de stickers die ze buiten de petjes en T-shirts verkopen. “We reizen steeds voor een dag of drie naar een andere plek en daar stallen we onze spullen uit.” zegt Cliff. Het lijkt een succes want terwijl we staan te praten, wordt het gesprek regelmatig op pauze gezet voor een klant… …

We checken in in het hotel en verorberen een pizza in de naastgelegen Pizzahut. Om daarna nog even een duik te nemen in het zwembad, want de temperatuur buiten is nog steeds meer dan aangenaam. Gedurende de dag rond de 30 graden en later in de avond nog steeds een graad of 25. Goed te doen dus!

Zondag 07 augustus

Iets later wakker dan gisteren, maar toch zijn we al even na zes uur zo goed als klaar om aan te schuiven bij het ontbijt. Het ontbijt in het Super 8 hotel is vrij basic dus stemmen we..  Hier eten of naar de Cracker Barrel.  De stemmen hoeven niet geteld te worden, dus om naar de restaurant om te ontbijten. Met een stevig ontbijtje in de maag maken we ons op om richting Roanoke te rijden, met een tussenstop bij de Walmart,  om aldaar weer kilometers te maken op de Blue Ridge Parkway.

Het blijft een mooie weg om te rijden, hoewel we denken dat het met herfstkleuren nog mooier is. We maken een paar stops, waaronder bij een visitor center. De parkranger wist ons er van te overtuigen dat er wel degelijk beren wonen langs deze weg, maar wij moesten het wederom doen met enkele hertjes. We rijden langs de Mabry Mill, bij Milemarker 176.1. we weten ons er enige tijd te vermaken en kopen een kilo pure boekweit geproduceerd door deze historische molen. En aangezien het volgens de parkranger die we eerder spraken het een van de meest gefotografeerde objecten van de parkway is, doe ik ik een poging, waarvan akte…….

We rijden vervolgens nog een stuk door naar het Blue Ridge Music Center. Hier zou namelijk live muziek zijn, verder dan twee bejaarden die op een banjo tokkelen komen we niet,……  Er is echter ook een interessante expositie over het ontstaan van de banjo. Eigenaar van de collectie, Bob Thornburg, weet er enthousiast over te vertellen.  Hierna volgen enkele lange autominuten, het is namelijk nog drie en half uur rijden naar ons hotel in Pigeon Forge, nabij de Smoky Mountains.  Als we niet op de Blue ridge parkway blijven rijden. Doen we dit wel, komen we er nog enkele uren bij. Om een beetje op tijd aan te komen, besluiten we de snelste route via de tomtom te nemen.

Er moet nog wel even geluncht worden. Dit doen we bij een picnic plaats, nabij een school..  Ergens op de route. De proviand die we vanochtend bij de Walmart hebben gekocht, komt op tafel. Na zo’n drie kwartier vervolgen we onze weg. Met nog anderhalf uur rijtijd op de teller, maken we een tussenstop bij een rustplaats om even de benen te strekken. Spontaan zijn we opeens tikkertje aan het spelen met zijn vieren om het grasveld. We worden hartelijk toegelachen.. Ach..  Who cares, de benen zijn in ieder geval gestrekt…

We komen rond half zes aan bij de Clarion Inn, on hotel voor de komende twee dagen. Eerst indruk is prima. Even relaxen en de kids nemen een duik in het zwembad. Na uurtje rijden we naar Longhorn Steakhouse om hier een verdiende maaltijd weg te werken. Longhorn staat over het algemeen goed aangeschreven, echter deze keer vond ik het een beetje tegenvallen. Heb wel eens beter gehad. Vermoed dat het met de massaproductie vanwege het toerisme te maken heeft. Na de maaltijd rijden we nog een beetje in de buurt en om tien uur gaan toch echt de luiken dicht na een lange dag,

Maandag 08 augustus

Om vijf uur verschijnen de eerste tekens van levens bij de jongste onder ons. Na deze te gesommeerd te hebben dat het toch wel erg vroeg is, wordt het weer stil. De volgende bewegingen zijn rond kwart voor zeven en dat is een beter tijdstip. We maken ons op voor het ontbijt en een dagje Dollywood! Het pretpark van Dolly Parton.  Here we go………

Omdat het park om tien uur opengaat rijden we een uur eerder even naar de dichtbij gelegen Nike Factory store. Eindelijk nieuwe Nike’s! Speciaal voor (lievelings)nichtje Rebecca sturen we een foto van heel veel rode Nike’s.  Zij ook weer blij…..   Een uurtje later parkeren we de auto in het Old Mill District hier vandaan kan met met de Trolly naar Dollywood voor slechts 50 cent per persoon. Dat scheelt dus aanzienlijke parkeerkosten bij het park. De Trolly brengt je in ongeveer tien minuten naar de ingang, perfect!  We lopen meteen door naar de Thunderhead wooden coaster, Pappa en Ashley gaan eerst. De andere twee dames passen op de tassen.  Tjeee. wat gaat dat kreng hard zeg….  Ik ben eigelijk best wel blij als de rit tot stilstand komt. Ik waarschuw Shannon, want die is niet zo weg van achtbanen en zeker niet dit soort. Esther, besluit alleen te gaan… Ze is snel terug: storing….  Ach, ze maakt het later ruimschoots goed door in de bijna alle achtbanen die het park kent te stappen. Waaronder de nieuwe Lighting Rod…… De snelste houten achtbaan ter wereld!

Het is niet echt super druk in het park, later horen we van een medewerker dat de scholen in deze regio per vandaag weer begonnen zijn. Dat zal dan ongetwijfeld de reden zijn. Van haar krijgen we nog een goede tip voor de Smoky Mountains morgen; als we beren willen spotten raad ze aan om tegen half acht in de avond de wild life loop te doen. De meeste kans op deze knuffelbaar uitziende dieren.  Afijn, we zijn nu in Dollywood, dus bekijken we ook de tourbus van Dolly Parton en een klein museum. Echter de meeste pret hebben we in de waterattracties met buiten zo’n 30 graden op de teller, vooral in The River Battle waar je zeiknat uitkomt en ook nog eens argeloze mensen kan natspuiten.

Een half uur voor sluitingstijd laten we ons met de Trolley weer terug naar de auto rijden. We rijden even terug naar het hotel om op te frissen en gaan nog even naar het Outlet center op ongeveer tien minuten rijden. Nog een kleine twee uur en dan sluiten de winkels. Voor ons geen probleem, mede om dat deze outlet bijzonder groot is en dat “dwingt” ons dan ook om van winkel naar winkel op de Amerikaanse manier te gaan. (Lees, per auto). Ondanks de korte shop-tijd volgt er een kleine aanslag op de creditcard.  We sluiten de avond af bij de Taco Bell, want de oplettende lezer moet zijn opgevallen dat we nog niet hadden gegeten. Na het verorberen van een dozijn taco’s ploffen we neer in onze hotelkamer om nog even te chillen. Ondertussen doet Esther de was, want met dit weer kan je wel drie keer per dag van kleding wisselen……

Dinsdag 09 augustus

Om half acht staan we op.  Ontbijten en pleite….  Eerst rijden we naar de naast gelegen Publix supermarkt om wat proviand in te slaan. Ook gaan er een aantal potjes McGormick Garlic and Herbs (kruiden) in het winkelmandje. Met een verse lading drankjes en wat snacks rijden we richting Smoky Mountain National Park. De eerste stop is bij het visitor center waar we een parkmap halen en wat info opvragen bij een van de parkrangers,

We besluiten om dwars door het park naar Cherokee te rijden, een plaatsje in een indianenreservaat. Er was ons verteld dat het leuk was en veel te doen was voor de kids, nou bespaar je de moeite om er speciaal voor heen te rijden, het is namelijk niet echt interessant, We rijden terug het park in slaan af bij de weg naar Clingmans Dove, het hoogste punt van de Smoky’s (Zo’n twee kilometer) . Daar aangekomen doen de mountains hun naam eer aan, je ziet nl geen hand voor ogen. Er is een uitkijktoren, maar in de “smoke”  valt er weinig naar uit te kijken. Onverrichterzake retour dus. Gelukkig hebben we al eerder een paar mooie plaatjes kunnen schieten…..

Terug bij het startpunt rijden we de Motor fork nature trail en stoppen om sommige plekken o.a. een oude molen, houten huisjes en watervallen. Ongeveer halverwege is het erg druk en is er een lange rij auto’s. Aangezien het eenrichtingsverkeer is en breed genoeg voor een auto zit er niets anders op dan aansluiten in de rij. Waarom rijden de auto’s plotseling zo langzaam zo je denken? Even denk is te zien lopen, een beer!? Zo het? We konden het helaas niet goed zijn. Als wij op het punt zijn aangekomen waar de vernemende beer zou lopen is er niets meer te zien. Hmm…  (B)(w)eer niet! Het is inmiddels bijna vijf uur en besluiten naar het motel te rijden. De Cades Cove wildlife loop bewaren we voor morgenochtend vroeg. Dan zijn de beren en andere dieren het actiefst en is het relatief rustig in het park.

Na een snelle incheck, parkeren we de auto letterlijk voor onze kamerdeur. We slapen vannacht in de Economy inn en suites. Maar nu eerst water! Binnen tien minuten is iedereen in de zwemkleding gehesen en liggen we te dobberen in het zwembad. Na een half uurtje omkleden en naar de Parkway in Gatlinburg, lopend.  De Parkway staat bol van toeristische attracties en een TGI (restaurant). Die hadden we namelijk gespot en daar gaan we dan ook ons avondmaal nuttigen.

We lopen door The Villages , allerlei leuke winkeltjes bij elkaar. Waaronder een Sokshop met heel veel sokken met hilarische prints. Het mooiste vond ik nog het briefje op de toonbank met  Be right back. De winkel was voor enig moment onbeheerd  achtergelaten en toch stond men keurig in de rij te wachten om te mogen afrekenen. Only in America….  We wandelen ook even binnen bij de Peppershop. Een winkel met heel veel soorten hete sausen en salsa’s. Je mag alles gratis proeven. Dat is bij de kids natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en die proberen er een aantal uit, gelukkig zijn er ook milde salsa’s . Ashley vind het nodig om na een paar proeverijtjes wat pittigers te proberen. Echter madam kijkt niet goed op het etiket en voordat ze het weet heeft ze een klodder “Hottest Salsa on earth” op haar tong leggen. Ze spuwt nog net geen vuur, maar de oogjes beginnen wel te tranen. Ze kan er zelf ook wel om lachen, maar dat was pas twee pakjes melk later om de vlammen te doven…

Op naar TGI! Het vlees is heerlijk en de spareribs vallen van het bot, zo hoort het. Als we de rekening krijgen beseffen we dat we in een toeristengebied zijn. Het duurste etentje tot nu toe…  Om de spijsvertering op gang te brengen lopen we over de Parkway terug richting het motel. Maar niet voordat we nog en een Tourist Trap  zijn getrapt. Gelukkig was het niet al te duur.  Tegen tien uur zijn we op de kamer en is het tijd om even te relaxen, dat is voor drie van ons voor korte duur, want het licht gaat snel uit….

Woensdag 10 augustus

Zoals afgesproken staan we vroeg op voor de Cades Cove wildlife loop in de Smoky Mountains. Om zeven uur zitten we al in de auto om Wildlife te gaan spotten. Het is ongeveer een uurtje rijden dus om acht uur zien we beren aan het ontbijt.  Niets is minder waar, op weg naar de loop zien we een bord dat deze op woensdag en zaterdag pas om tien uur opengaat voor gemotoriseerd verkeer. Hebben wij weer. Als we dit van te voren hadden geweten… Ach, we zijn niet altijd even goed voorbereid.  Om de tijd te doden doen we een korte wandeling in het bos en brengen wat tijd door bij de paarden die vanachter een hek om aandacht vragen.

Eindelijk mogen we verder het park in. Een voordeel, we rijden zo goed als vooraan.  Binnen vijf minuten is het raak. Een zwarte beer! Naast os in de berm. Hij kijkt even en wandelt op zijn dooie gemak voor de auto langs naar het open veld. Deze beer was meteen onze bonus voor vandaag, want veel verder dan een hert en een paar wilde kalkoenen komen we niet.

Na de loop te hebben gereden, zetten we vaart richting de Music city: Nashville! We reizen een klein stukje “Back to the Future” want halverwege gaan we door een tijdzonde waardoor het een uur vroeger is. Tijdwinst dus! Jammer genoeg moeten we dat uur later deze week weer inleveren. Lunchen doen we een uur voor de eindbestemming bij Bojangles , nooit eerder geweest, maar best te doen voor een fast food restaurant. Om half twee melden we ons aan de rand van Nashville. Allereerst rijden we naar Cooters Place een “Dukes of Hazzard” museum beheert door Cooter (Acteur Ben Jones) himself. Hij was echter niet aanwezig.  Leuk om te zien, en vertier voor een klein half uurtje. Je kan zelfs op de foto me de General Lee,……..

Even overwegen we om The Hermitage te bezoeken, een oude plantage met de residentie van oud president Andrew Jackson. (Die prijkt nog altijd op het twintig dollar biljet). We doen het niet. Ik vind $20,- p.p. om een huis te zien, best wel prijzig.  We stellen de navigatie in op ons hotel voor de komende dagen. The Best Western in het Historische Franklin op slechts twintig auto minuten van Nashville.  Na even te hebben gerust, rijden we terug richting de stad van de muziek. De thermometer tikt de 95F (Fahrenheit, 35 graden Celcius) aan .We bezoeken eerst het Parthenon (is een betonnen replica op gelijke schaal van het originele Parthenon in Athene. Het is gebouwd in 1897) en later, een beetje onwennig waar we heen moeten, komen uiteindelijk terecht bij een Irish Pub & Bar om een hapje te eten. We moeten helaas lang op het eten wachten en de bestelde burgers zijn te gaar en droog. Geen succes dus. De live muziek aldaar was overigens wel te pruimen. 

Om kleine afstand ligt broadway met de bekende kroegen, in de volksmond: The Honky Tonk Highway. We vinden een parkeerplek right on the spot. Prima, maar wel $9,- per uur. (Eerder betaalde we al $12,-) Dus houdt rekening met de kosten als je de beste plek wilt hebben.  Shannon koopt een shirt bij het Hardrock Café en we wandelen langs de vele muziekgelegenheden en met name langs, want na zes uur mogen er geen kinderen meer in de kroeg, logisch, stiekem toch jammer. Uit verschillende cafe’s klinkt zo nu en dan hele aardige muziek. Esther en Ik spreken af, dat we terug gaan.. Ooit, zonder kids.. Party On!

Donderdag 11 augustus

We starten rustig op vandaag om een uur of half negen aan het ontbijt. Hierna rijden we eerst even naar Franklin, het dorpje wat veel heeft betekend in de Amerikaanse oorlog. Aangezien het nog vroeg is, is er weinig leven op straat. We laten Franklin voor wat het is en zetten koers naar Nashville. Na z’n twintig minuutjes arriveren we bij Music City Center en parkeren daar de auto. Een stuk goedkoper dan gisteren, want hier mogen we voor $12, de hele dag staan en het is op loop afstand van de Country Music Hall of Fame and Museum en de gezellig live muziek.

We halen tickets en maken een dolletje met de verkoper, we hebben het best gezellig en hij besluit ons daarom korting tegen op de Platinium package, altijd goed.  In dat pakket zit ook de audio tour voor het museum en een bezoek aan de wereldberoemde RCA B Studios, waar onder meer ene Elvis, The Everly Brothers en Dolly Parton en veel meer honderden hits opnamen. De tour duurt ongeveer een uurtje en is erg leuk om te doen. Zeker voor muziekliefhebbers.

We stappen de Country music hall of fame binnen, veel “onbekende” artiesten voor ons , maar ook heel veel bekenden namen. Erg leuk om gezien the hebben. Na een uurtje of twee hebben we onder meer kleding van Johnny Cash, de Blue Suede Shoes van Carl Perkins en de Golden Caddilac van Elvis Presley gezien.

In de middag vermaken we ons in Honky Tonk central, wereldberoemd in heel Nashville en ver daar buiten. Een lekker lokaal biertje (Hap & Harry’s) erbij en samen met de live muziek (Wat er overigens de hele dag door in bijna elke kroeg is) hebben we het best naar ons zin. Shannon had op de heenweg een gitaarwinkel gezien waar ze graag wilde kijken. Carter Vintage Guitars  was dus onze volgende bestemming. Heel veel tweedehands gitaren voor een nieuwe hands prijsje. Voor haar eigen gitaar koopt ze een gitaarband die ook in Nashville is gemaakt, supertrots dus. We laten ons vertellen dat John Oates (van het duo Hall & Oates) in Franklin woont en dezelfde gitaarband heeft, (Waarschijnlijk vertellen ze dat tegen elke toerist). Een medewerker vangt het gesprek op en vraagt ons waar we vandaan komen. Hij blijkt voor INXS gewerkt te hebben en regelmatig in Nederland te zijn geweest. Getuige zijn kennis van diverse steden en niet te missen poptempel Paradiso, nemen wij dat direct voor waar aan.

Aan het eind van de middag rijden we richting de  Grand Ole Opry hier zijn heel veel radioprogramma’s uitgezonden en vele bekende artiesten traden hier op. Je kan een tour doen, aangezien we laat zijn doen we deze tour niet. Er is ook geen optreden vanavond dus tot zover ons bezoek aan de Grand Ole Opry. De dames hadden de naastgelegen Opry Mills ontdekt; Een supergroot winkelcentrum. Even shoppen dus! In de Mall kan je rondrijden op een elektrisch speelgoed dier. Het gaat nergens over, maar is wel hilarisch. Ashley, met stuurproblem, vermaakt zich prima op haar eenhoorn. Later, eten we wat op het foodcourt en doen onder andere inkopen bij de American Eagle Outfitters en Old Navy, winkels waar wij graag komen als we in de States zijn. Tegen sluitingstijd zoeken we de auto weer op en rijden terug naar het hotel… Morgen gaan we richting Memphis… Reizen jullie mee?

Vrijdag 12 augustus

Zeven uur de eerste levensverschijnselen bij de familie van Eis. Half acht zijn de meeste er uit en maken we ons op voor het ontbijt. Pappa heeft Ashley beloofd nog even te gaan zwemmen voordat we gaan en dat gaan we straks dan ook doen.  Eerst even lekker ontbijten, tante Heidy bellen, want die wordt 43, en dan…… “I’m going to Graceland, Graceland, In Memphis Tennessee, I’m going to Graceland, Poorboys and Pilgrims with families, And we are going to Graceland.” 

Met Paul Simon op de radio rijden we het terrein van Graceland op. Het is half twee. Mooi op tijd dus, voor de vooraf geboekte tour van twee uur. Net op het moment dat we aan de tour kunnen beginnen barst er een enorme plensbui los. Gelukkig is het snel voorbij en wijst de thermometer nog altijd 31 Graden aan. Met ze allen in de shuttle bus naar het landgoed, wat een kort ritje is, want het is direct aan de overkant van de straat.  De tour is leuk en interessant, ook als niet super Elvis fan. Erg handig was de Ipad die je meekreeg, waar met audio en video in je eigen taal, de rondleiding meer dimensie kreeg.  We bekijken van alles, ook de twee vliegtuigen van Elvis en het Automuseum. Na zo’n drie uurtjes stappen we weer in de auto…. En het bijna etenstijd dus dat komt mooi uit…

Stiekem en per ongeluk moet ik keren bij Outback Steakhouse, wil het feit dat deze vooraf ingesteld stond op de navigatie. Ach dat wist ik wel, maar de rest niet… We hadden nog een kortingscode van 20% gekregen via de mail, dus hup aan de steaks en spareribs. Ondertussen kijken we een stukje Olympische spelen, basketbal; USA – Servië.  Eerstgenoemde gaat er met de winst vandoor, hoewel het toch even spannend werd. Tot overmaat van ramp, veranderde het grote TV scherm van zender met nog vijf seconden te spelen. Gelukkig was er een Time Out en stond de Tv op tijd terug op het goede kanaal. Er waren namelijk meer gasten die het Spaans benauwd kregen,….

We rijden nog even naar Beale Street, wederom een van de beroemdste muziekstraten van de wereld. Parkeren doen we voor $15,-, we staan wel lekker vooraan. Is ook wel wat waard toch? Van de Country in Nashville, begeven we ons nu midden in de Blues.. Het is vrijdagavond dus al best bedrijvig op dit tijdstip (Acht uur). We zien een vette driemans-band Fuzzy Jeffries  genaamd. We kopen zelfs een Cd als herinnering aan de vakantie en deze muziek. De moeite waard? Check zelf!

 

Tijdens het rijden naar het hotel kwam ik er achter dat er een sterretje in de voorruit van mijn huurauto zit. Die heb ik eerder niet opgemerkt, dus het moet tijdens het rijden gebeurd zijn. Om half elf ploffen we in het bed van ons hotel Hyatt Place Memphis/Wolfchase, kamertje ziet er prima uit en is erg ruim. Ik heb direct verhuurbedrijf Alamo gebeld en er melding van de ster gemaakt. De vraag was of het voertuig nog kon rijden, tja dat is natuurlijk geen probleem.. Maar ik wil natuurlijk ook geen problemen bij het inleveren,… Ze hebben er een aantekening van gemaakt en ik mocht verder reizen, dus neem aan dat daarmee de kous is afgedaan. (We zijn verzekerd) De meiden zijn met een half uurtje onder zeil. Esther volgt niet veel later en er blijft er een over om het reisverslag te verwerken en het licht uit te doen. Tot morgen!

Zaterdag 13 augustus

Half acht gaan de oogjes open. We starten rustig op en constateren dat we hebben geslapen als een roos. Heerlijke bedden in dit hotel. De anderen waren ook niet echt slecht, maar deze springen er tot nu toe toch wel uit. We hebben een afspraak om 11.15 bij de Gibson Guitar Factory. Omdat we daarvoor nog even wat shoppen in een Micheals (Daar verkopen ze tekengerei wat ze volgens onze oudste niet in Nederland hebben) en bij de Old Navy (het schiet niet echt op bij de kassa), wordt het nog even spannend of we dat halen. Gelukkig redden we het in zijn we tien minuten voordat de tour door de gitaarfabriek begint aanwezig. Het is een tour van een klein uurtje. Leuk om te doen als gitaar of muziekliefhebber en om te zien hoe alle Gibson gitaren met de hand worden gemaakt. Vandaar de prijs waarschijnlijk, uiteraard kan Shannon het niet laten even op een hele dure Gibson te spelen…….

Na de tour begeven we ons per voet naar het National Civil RIghts museum of te wel het Lorraine Motel  waar Martin Luther King werd vermoord. Tegen over het museum staat Jacqueline Smith een stil protest te houden. Vandaag staat ze er al 28 jaar en 210 dagen. Jacqueline Smith was de laatste huurder van het Lorraine Motel in Memphis. Ze heeft het grootste deel van haar leven gewijd aan het handhaven van de principes van Dr. Martin Luther King en vindt de “commerciële” uitbuiting van het museum maar niets.Het museum laat de geschiedenis zien van de apartheid en het ontstaan van de acceptatie van Colored People en is ons inziens heel erg gericht op de slaven periode van Amerika. We begrijpen heel goed dat het de bedoeling was/is om te laten zien hoe het vroeger was. Maar het voelde best wel vreemd om daar als “Blanke” te lopen…

Het is twee uur, voldoende tijd op weer even wat muziekcultuur op te snuiven. We rijden naar de legendarische Sun Studios op Union Ave. Hier werd Elvis Presley ontdekt door Sam Philips en later Roy Orbison en Johnny Cash. U2 nam hier een compleet album op (Rattle and Hum) en vandaag de dat is de opname studio nog steeds geliefd bij vele muziekkanten. Erg leuk om eens op de zelfde spot te hebben gestaan als al deze beroemde artiesten.

Later in de middag willen we nog even naar Mud Island. (Hier is de complete Mississippi rivier op schaal nagebouwd) Helaas is deze eerder dicht vanwege een concert. We krijgen zonder morren ons parkeer geld terug. Eerder in de Suns Studios vroeg ik aan een Memphis bewoner waar we moesten gaan eten als we echte Memphis style BBQ wilde genieten. Central BBQ, moesten we zijn, te vinden op een kleine kilometer van Bealestreet. Nou, hij had niets te veel gezegd. Man, schoftig lekkere Spare Ribs en ander vlees, o.a. Pulled Pork. Het ziet er ut als een vreetschuur,  (Is het ook wel een beetje) maar de moeite waars als je echt eens goede ribs wilt eten.

We rijden terug richting het hotel en doen nog even een Walmart aan om wat proviand in te slaan voor morgen. We gaan namelijk, “in the middle of Nowhere” Johan en zijn familie ontmoeten. Halve Nederlanders, die zes jaar geleden de Greencard hebben gewonnen. Beetje eten en slapouwehoeren..  Bij het hotel, nemen Ashley en ik nog even een duik. Shannon stort zich op de tekentafel en Esther zorgt voor de was. Ik wilde een paar biertjes meenemen naar de hotelkamer, moest notabene mijn ID laten zien! hmm, compliment? Nee, denk ik niet… Ik gok het op Amerikaanse overijverige wetgeving,,,,  Dat bier heb ik overigens niet meegenomen.. Heb standaard geen ID in mijn zwembroek zitten…

Zondag 14 augustus

Gefeliciteerd!  Met ons! Twintig jaar geleden gaven wij elkaar het Ja woord. Tja en ze houdt het zo lang met mij uit. Feliciteren mag, feestje doen we hier in de States…….

Vandaag rijden we naar Hardy in Arkansas. Waarom daar? Nou dat ligt ongeveer precies op de helft van waar vrienden van ons wonen. We rijden naar elkaar toe en ontmoeten elkaar in het midden. Voordat we wegrijden bekijken we het weerbericht; Bewolkt en 100% kans op regen, de hele dag..  Geloof me, het was het eerste weerbericht wat ook 100% klopte. Tegen een uur of twaalf zijn we op de plaats van bestemming. Johan en zijn familie arriveren een half uurtje later. Wij hebben alvast een overdekt plekje gevonden waar we bijpraten en gezamenlijk lunchen. Koud is het namelijk niet, wel een stuk minder warm als “thuis” in Memphis, maar toch nog zo’n 21 Graden.

Omdat we zeker weten dat het blijft regenen vandaag, zoeken we een alternatieve plek. Via Google vinden we een bowling op een half uurtje rijden. Laten we dat dan maar gaan doen, zeggen we tegen elkaar. Hup adres in de Tom Tom en door…. Daar aangekomen is er geen bowling in velden of wegen te bekennen. We rijden wat rond en stoppen even bij een soort van supermarkt. Daar vragen we een man die net de winkel uitkomt of hij weet waar de bowling is. “Nou er zit er een op ongeveer een half uur van hier, vlakbij Hardy” zegt hij overtuigend.Hmm, daar komen wij dus net vandaan…

Omdat het gros naar de WC moet, lopen we de winkel in. Ik raak in gesprek met de jongen achter de kassa, die inmiddels doorheeft aan de taal die we met elkaar spreken dat wij hier niet vandaan komen. ” Ah , I know a Dutch word, for beer: Bier!” zegt hij trots. Tevens vermeld hij er bij dat je die in de winkel niet kan krijgen (In Arkansas geldt een alcohol verbod), maar wil aan de bar bij de bowling achter de winkel… Nou vraag ik je,…….

Op naar de Bowling. We lijken regelrecht terecht gekomen te zijn in een aflevering van The Fllintstones. Die baan stamt echt uit de jaren 70 en het duurt ook even voordat het een en ander werkt. We moeten zelfs van baan wisselen omdat de pins niet terugkomen. De jongen die de bowlling beheert, weet niet wat hem overkomt met twee gezinnen die Nederlands praten met elkaar. Met enige zekerheid kunnen wij zeggen dat wij de enige Nederlandse toeristen zijn geweest die ooit een bal hebben gegooid op de Horseshoe Lanes in Horseshoe Bend. Na Zo’n twee uurtjes houden we het voor gezien en rijden we terug door de regen naar de plek waar wel elkaar vandaag ontmoette. We eten bij een Mongolion Bar en Gril.  Een soort wok, maar dan op de plaat.  Het is niet duur en best te eten….  We nemen afscheid van elkaar rond half acht. We hebben beiden namelijk nog zo’n twee en half uur rijden voor de boeg.  Tegen half elf stappen we de hotelkamer binnen en sturen een whatsapp dat we  zijn aangekomen, Hun zijn dat ook… Het was ondanks de regen een leuke dag..

Maandag 15 Augustus

Lange rit vandaag, dus vroeg uit de veren. Er staan ruim 600 Km op de teller. We verliezen vandaag ook nog een uur, dus om acht uur rijden we… en door, zoals we elkaar oppeppen om ook tijdens de vakantie soms wat vaart te maken…  Vandaag doorkruizen we vier staten, achtereenvolgens Tennessee, Mississippi, Alabama, Georgia..

Na een paar uurtjes rijden maken we even een pitstop in Tupelo Mississippi, bij de meeste van jullie moet wel een belletje gaan rinkelen bij het lezen van deze plaats. Waar je die van kent?  Elvis, natuurlijk! Hier werd hij geboren in 1935 en zijn geboortehuis wordt nog veel bezocht. Uiteraard is er ook een giftshop en daar koop ik voor Esther eindelijk de felbegeerde roze Cadillac waar ze al jaren om zeurt. Een iets kleiner model, dat wel……

De volgende vier uur brengen we door op de snelweg in de auto. Rond half vier rijden we Atalanta binnen en parkeren we bij het Georgia Sea Aquarium. Voor de ingang zit Anita Janssen me haar man en dochter te wachten. Anita is lid van de leuke USA4ALL Facebook groep voor Amerika liefhebbers. We wisten daarom dat we dezelfde dag in Atlanta zouden zijn. Leuk om elkaar even “in het echt” te ontmoeten. We drinken wat in het CNN gebouw en nemen onze vakanties door. Het blijkt dat Tessa (haar dochter) en Shannon de zelfde interesses hebben. Beiden zijn verfent tekenaars. Dus snapchat en facebook gegevens worden door de dames uitgewisseld.  Leuk toch? Na een uurtje of twee wensen we elkaar verder een goede reis,….

Wij lopen terug richting het Aquarium en zien dat je 30% korting krijgt als je na vier uur komt. Het is toch negen uur open, dus dat doen we..  We betalen $26,95 p.p. en zijn zo’n twee uurtjes zoet. Er waren geen shows meer, anders hadden we waarschijnlijk iets langer aanwezig geweest. Het Aquarium is mooi op gezet, maar niet supergroot. De drie walvishaaien die rond zwemmen in het immense bassin zijn reusachtig. Mooi om te zien, maar eigenlijk horen ze gewoon in de zee thuis..  Ondanks de korting vonden we de entree toch wat prijzig, gelet op de grootte van het Aquarium..

Na het diepzee avontuur lopen we in zo’n tien minuten naar het Hardrock cafe en verorberen we daar wat Nacho’s en een paar burgers. Het is zo’n twintig minuten rijden naar de Bricklodge in Norcross. Kwart over tien ploffen we neer.. De dames zijn al snel in dromenland. Als het bijna middernacht is, doe ik het licht uit en val in slaap bij de laatste beelden van de Olympische spelen,…

Dinsdag 16 Augustus

En toen was het zomaar half tien toen onze ogen open gingen. Heel even waren we rond zes uur wakker, maar dat was te vroeg…  Afijn, ontbijt gemist dus. We doet het toch een beetje rustig aan vandaag dus heel erg is het niet. De kids nemen even een ochtendduik in het zwembad, terwijl wij even kijken wat we vandaag gaan doen. We besluiten eerst even langs een mall te rijden voor een Apple Store. De telefoon van Shannon doet al een tijdje raar en nu laad hij al helemaal niet meer op. Tegen een uur of twaalf zijn we aangekomen bij Lenox Square, alweer zo’n grootte Amerikaanse mall. Omdat we nog niet hebben gegeten brunchen we bij de Panera Bread  en dan op zoek naar de Apple Store.

Het vergde wat zoekwerk, maar uiteindelijk staan we an toch tussen de Ipads , Macbooks en andere Apple producten. We melden ons en het blijk dat we een uurtje moeten wachten, voordat we door een technici geholpen kunnen worden. Dat word even banjeren door de mall dus.. Esther heeft een Victoria Secret gespot, dus dat wordt lingerie passen! We worden bij binnenkomst geholpen alsof we de duizendste klant van die dag zijn. Eenmaal in de kleedkamer duurt het echt eeuwen voordat iemand met de verzochte kledij aankomt. Jammer. Inmiddels heb ik ook van Apple een sms gehad dat we bijna aan de beurt zijn. Terug naar Apple dus, zonder Victoria Secret tasje..

De telefoon van Shannon wordt grondig gecheckt, na een half uurtje testen is de diagnose stelt dat niet de batterij, maar zeer waarschijnlijk de printplaat het heeft begeven. Kosten $260,-.  We gaan maar even proberen of we terug in NL dit als garantie vergoed kunnen krijgen. Voordeel, we hebben een dochter bij ons die niet continu met haar telefoon voor haar giecheltje loopt.

Na dit niet geplande intermezzo rijden we naar Downtown Atlanta om naar The World of Coca Cola te gaan. Daar zijn we ruim twee uur zoet. Erg leuk om te doen! Je ziet hoe Coca Cola is ontstaan, veel artikelen rondom het bekende frisdrankje en het geheime recept schijnt daar in de kluis te liggen. Spannend! De kids vonden uiteraard het leukste dat je gratis Cola kreeg en je mocht alle maar dan ook alle Coca Cola producten over de wereld gratis proeven. We komen lekkere, maar ook minder lekkere smaken tegen. Zelfs een hele vieze! In Italië schijn je Beverly te kunnen drinken.. Smaakt naar kattenpis, niet doen dus. Als we letterlijk en figuurlijk onze buik vol hebben van al deze drankjes begeven we ons (uiteraard) door de Coca Cola Store naar de uitgang.

We brengen wat tijd door in het Centennial Olympic Park Wat speciaal is aangelegd voor de Olympische spelen in 1996. Ashley vermaakt zich kostelijk bij de waterfontein in de vorm van Olympische ringen. Om half zeven is er zelfs een show op muziek. Uiteraard is het niet de Bellagio in Las Vegas, maar toch leuk..   Hierna begeven we naar het CNN kantoor want door is ook een Food Court, een ieder kiest wat hij of zij wilt eten en met de maaltijd genuttigd stappen we in de auto terug naar het motel. Nog geen half uur later liggen we met zijn allen in het zwembad…..

Woensdag 17 Augustus

Acht uur wakker vandaag, ontbijtje stelde niet zoveel voor bij ons motel (Bricklodge). Tegen half tien zitten we in de auto. We hebben vandaag een rustig aan en we zien wel dagje. Het doel is Charlotte, North Carolina, met door tussendoor een paar (Outlet) Malls. We rijden eerst even naar een Wallmart om wat drinken in te slaan. Interessant verhaal tot nu toe he? Ach, de komende drie uur zitten we in de auto, dus het kan erger,….. Oh jah, onderweg eten we een burgertje bij  Five Guys. 

Tanken doen we deze vakantie het goedkoopst voor $1,79 per gallon en als duurste $2,09. Het ontloop elkaar niet zo heel veel op een volle tank, maar toch kijken we regelmatig waar we net even wat goedkoper aan de brandstof kunnen komen. Het blijft natuurlijk wel leuk als je de tank volgooit voor gemiddeld zo’n 20 tot 25 dollar. Dat is omgerekend 22 Euro max. Je zou bijna denken dat je het voor je plezier doet.

In de middag stoppen we eerste bij de Charlotte outlet malls, de temperatuur is opgelopen naar zo.n 40 graden, dus de airco van de winkels is zo nu en dan een welkome aanvulling. Voordat we gaan shoppen bel ik eerst even met Hotels.com we willen namelijk ons hotel van vanavond annuleren, echter dat kan niet kosteloos via de site. Annuleren kon namelijk tot 24 uur van te voren. Een belletje doet wonderen, want het lukt ons op gratis te annuleren. Waarom annuleren zou je denken? We hebben besloten om vanaf Charlotte nog zo’n twee uur door te rijden vanavond. Morgen is namelijk onze langste rit. Vanavond alvast wat kilometers afleggen scheelt natuurlijk behoorlijk de volgende dag. Terug naar het shoppen; In de outlet kopen we echter niet zo veel. Wat sportkleding voor Ashley en dat is het ook eigenlijk wel.

Op naar de volgende mall zou je denken. Dat doen we dus ook. Zo’n twintig minuten verder op ligt South Park malls. Daar komen we al gauw terecht in de Victoria Secret en lukt het winkelen iets beter dan gisteren. Esther gaat dus de winkel uit met tas! Wat er in zit? Tja…… geen nieuwe schoenen…   We wandelen nog wat door het winkelcentrum en eten wat. tegen zeven uur zetten we vaart richting Durham, Nort Carolina, daar heb ik vanmiddag voor €42,- een Red Roof Inn motel geboekt voor vannacht. Geheel op schema komen we aan. Even chillen nog, oogjes dicht en morgen weer vroeg op. Op naar Washington DC voor onze laatste dagen in de States.

Donderdag 18 Augustus

Op tijd opstaan vandaag… Half acht zitten we in de auto voor het laatste rukje. Met een aantal stops en plaspauzes parkeren we om kwart voor een in de parkeergarage bij Arlington cemetery. De grootste Amerikaanse begraafplaats voor oorlogslachtoffers. Ook vind je hier het graaf van John F Kennedy. Vanaf 20 januari 1961 was hij de 35e en jongst gekozen president van de Verenigde Staten, totdat hij op 22 november 1963 op 46-jarige leeftijd, tijdens een rondrit in een open limousine, in Dallas werd vermoord. Het is erg warm, we lopen ook nog naar het The Tomb of the unkown soldier  welke dag in en dag uit wordt bewaakt. Na ruim een uur in de hitte te hebben gelopen keren we terug naar de auto.

In zo’n tien minuten rijden we naar het Ronald Reagan Building want daar kan je op loopafstand van o.a. de musea parkeren. Wel tegen behoorlijke prijzen. Voor max vier uur betaal je $22,-.  Tot twee uur is het al $18,- dus hoe langer hoe goedkoper in verhouding. We zoeken verkoeling in het National Museum of American History, We zien daar dagelijkse (gebruiks)voorwerpen uit het verleden. Ook voor de kids bij vlagen interessant. De Musea zijn gratis in Washington. Als we voldoende cultuur hebben gesnoven, begeven we ons te voet naar het Witte Huis. Zwaar beveiligd dat wel.. Een slimme Nederlander naast ons doet stoer:” Zal ik ff over het hek heen klimmen?”  Ik:” Doe maar, haal je in ieder geval het nieuws vanavond. Ik film wel”  Even verderop weer een Nederlander tegen een andere:  “Wilt u ook een foto van mij maken, maar wel goed, zoals ik dat doe? Meestal is het niet best namelijk.” Vervolgens positioneert hij eerst zijn gezin, zegt tegen die ander hou hij de camera moet houden en gaat erbij staan… Nou, hij had van mij de camera mogen stoppen waar de zon niet schijnt.  Af en toe, die Hollanders.. Pfffff…..

We lopen rustig terug en besloten om morgen ons verder te vermaken in de hoofdstad van de Verenigde Staten. Het Washington Monument mag nog even poseren voor een foto. In de auto stellen we de tomtom in op een Outback Steakhouse. Even een afsluiter van de vakantie. Na een half uurtje staan we voor de deur. En wat denk je? Zonder het zelf te weten, zijn we aangekomen bij exact dezelfde Outback als waar we op dag een hadden gegeten. Circeltje rond dus!  Niet veel later ook het buikje rond. We rijden naar ons hotel Courtyard by Marriott Washington Dulles Airport Chantilly om daar nog even te chillen. De kids liggen al snel in het zwembad. Esther zoekt een wasmachine en ik?  Chillen in een bubbelbad, dus!……….

Vrijdag 19 Augustus

Opstaan rond acht uur. Ontbijtje in het hotel.  En door,….. Om 10.30 uur hebben we tickets voor een “tour” bij het Washington Monument. We vertrekken om 09.30 uur, zou genoeg moeten zijn voor een half uurtje rijden. Nou je voelt hem al aankomen.. Veel verkeer. Lang wachten bij stoplichten. Het wordt echt penibel om het te halen. zo’n acht minuten voor tijd staan we voor het monument. Met de auto, dat wel. Dus hup Esther en de kids er uit en ik snel een parkeerplek zoeken. Heb inmiddels al besloten de auto weer in het Ronald Reagan Building te zetten, kost een paar dollartjes, maar de afstand is niet al te groot. Tenminste, als je tijd genoeg hebt.  De auto, staat. nog vijf minuten over. 800 meter lopen, lijkt niets… Ik rennen als een malle natuurlijk (Ja, als het moet kan ik dat) en ik denk dat ik tien seconden voor half elf op de plaatst van bestemming was. Op korte afstand zie ik Esther al gebaren. Iets van; rustig aan…. Wat denk je?  Lift stuk! Al die sportieve inspanning voor niets! Eerst maar even bijkomen,…..

We maken wat foto’s rondom het monument en lopen naar het National WW2 Memorial, er zijn erg veel monumenten in Washington DC. Erg mooi gemaakt ook overigens. Het Lincoln Memorial laten we voor wat het is. Daar gaan we vanavond nog heen. We lopen via de Constitution Ave nogmaals langs het Witte huis, vervolgens naar de parkeergarage om Esther haar telefoon op te halen. In de haast lag deze nog in de auto. We komen ergens in een tussendoor straatje op een soort markt terecht. Het ruikt er erg lekker. Vier vruchtendrankjes later staan we voor het National Museum of Natural History, hier zijn we heel veel (opgezette) dieren. Ze hebben er vogelspinnen en andere insecten. “Doe dingen” voor de kids, erg leuk. Ook zien wij er een prachtige foto expositie van de Nederlander Frans Lanting. Na bijna drie uur gaan we de hitte weer in. 30+ vandaag.

We zoeken de auto weer op en rijden naar Georgetown.  Een historisch district in het Noord Westen van DC. Ook hier hebben alle grote commerciële winkels hun weg gevonden. Niet in supergrote malls, maar in historische panden. Dure parkeerplekken, echter we vinden in een zijstraatje iets verder op een plek voor $2,30 per uur. Beter!  Omdat het na zes uur is, wordt het tijd voor een hapje. We komen terecht in een American BBQ tent; Old Glory. Hier bestellen we een grote schaal met veel soorten vlees en wat salades. Erg lekker! Leuke, makkelijke tent ook. Aanradertje….

Na het eten wandelen we nog wat door Georgetown en zoeken de auto weer op. Op naar het Lincoln Memorial! Het is erg druk, gelukkig vinden we snel een gratis parkeerplaats. Hier verblijven we een uurtje of twee, lekker mensen kijken en op mijn gemak foto’s maken. Om half tien zijn we terug in het hotel. Moe, maar voldaan na een lange dag met veel lopen. We maken ons op voor onze laatste nacht in de Verenigde Staten, dromen over onze volgende vakantie…………..

Zaterdag 20 Augustus

Oogjes open rond acht uur. Mooie tijd. We doen rustig aan, om twee uur moeten we de auto inleveren en even voor half zes vliegen we weer naar Amsterdam. We bellen even met onze Belgische vriend Roy, die eikel is 50 geworden vandaag. Volgende week op bezoek, drie uurtjes rijden, kleinigheidje,…..

Ontbijten doen we bij Bob Evans, onze eerste ervaring met dit restaurant. Goed te doen! Even onthouden voor de volgende keer. Hierna bezoeken voor de laatste maal de Walmart om de lege plekken in de koffers te vullen. Ze mogen 23 kilo wegen, dus optoppen die handel. Met nog zo’n twee uurtjes te besteden rijden we naar de Sully Plantation, Richard Bland Lee en zijn familie woonde hier van 1794 tot 1811 en had 29 slaven. Inclusief rondleiding in het huis, goed voor zo’n anderhalf uur en opvulling voordat we naar het vliegveld toe “mogen”. We worden verwelkomd door een alleraardigste mevrouw die ons samen hoort praten: “Spreken jullie Nederlands?” Wat leuk?!” Blijkt dat ze ooit getrouwd is geweest met een Nederlander en enkele jaren in Groningen heeft gewoond. Je kan je voorstellen dat ons gesprek in Half Nederlands, Half Engels voorgezet wordt.

Tegen twee uur leveren we de auto in. De medewerker van Alamo loopt vluchtig om de auto heen, geeft mij een bonnetje waarop staat dat we 3040 miles (4892 Km) hebben gereden. Hij ziet het sterretje in het raam niet, althans hij zegt er niets van. We worden snel de shuttlebus in gestopt en met zo’n tien minuten zijn we op onze allerlaatste bestemming van de USA deze vakantie: Washington Dulles Airport. We winkelen en eten nog wat..  en dan hup de lucht in…. Too bad, peanutbutter. Till next time. We meet again. ????