We vliegen via Brussel -> Manchester -> Orlando naar Florida. Vind je het leuk om wat van onze trip te lezen? Check this!

Onze eerste vakantie overnachting bestaat uit een hotel in Brussel. Vliegen vanaf deze Belgische stad scheelde namelijk 280 Euro, per ticket! Dat is dus wel de moeite. Omdat we de dag ervoor er gewoon aan vast plakken, hangen we dus eerst een dagje de toerist uit bij Manneke Pis en de zijne.

Zaterdag

Zo, onze eerste Vakantiedag zit er op. Drie uurtjes auto rijden naar Brussel en een bliksem bezoek aan de stad. Uiteraard kan je niet in Brussel vertoeven, zonder wafels, Belgische chocolade & echte Beligische frieten! Waarvan akte!

Uiteraard bezoeken we dat hele kleine bronzen beeldje, die dit keer speciaal voor de gelegenheid een raar pakje aan had. Meneer Pis was omringt door Japanse toeristen en kon het geen moment ophouden. Hij voldeed dus keurig aan het verwachtingspatroon. We verblijven enige tijd op de Groote markt en reden aan het eind van de middag nog naar een grote stalen constructie: Het Atomium… Nog even een hapje en morgen klaar voor de vliegreis! Tot later!

Zondag

Vandaag bestond uit reizen. Vanaf 06.00 uur (Brussel) tot aan 22.oo uur (Inverness, plaatselijke tijd- voor de nieuwsgierige 04.00 NL tijd). Exact op dat tijdstip draaiden we de sleutel om aam de E van Ness road in Inverness. Maar voordat het zover was hadden we er een aardige reis op zitten, welke aan de start al bij ” de verkeerde kant’ op ging. “Nee, daar moet je niet parkeren” Zegt Esther, als we op het kruispunt staan uitkijkend naar de parkeerplaats voor onze auto. ” Dat is van een bedrijf” vult ze aan.  Toch maar even dubbelcheck en de Tomtom geeft toch echte deze spot aan. (Quickparking Brussel). Heb het stuur weer om en Whala. Bijna richting het vliegveld gereden, omdat het vermoeden bestond dat de parkeergelegenheid daar wel eens in de buurt zou kunnen zijn. Gelukkig brengt die meneer van Quickparking ons daar in vijf minuten heen.

Het inchecken verloopt snel en soepel en de komende uren bestaan uit, Douane, security controle, vliegen, security controle, vliegen, Douane (dit keer treffen we een aardig onderuitgezakte heer, die Shannon alvast feliciteert met haar aankomende verjaardag), security controle en nog eens vliegen. Het is het waard. Om 18.35 uur zetten we onze voeten neer op de bodem van Florida. De koffers hebben we vrij snel te pakken. Hup naar Alamo om de Midsize SUV op te halen. De meneer achter de balie probeert ons dit keer , behalve een volle tank benzine, niet extra’s aan te “smeren”.  Ik laat de tank voor wat het is (want dan ” mag”  je hem leeg inleveren) en besluit te te tanken voordat we hem inleveren. Volgens hem is dat duurder, maar wat als de tank nu nog half vol is? Krijgen we dan de helft terug?  Je kan het antwoord wel raden. We rijden weg in een prachtige donkerblauwe Chevrolet Captiva.

We willen onderweg nog wat eten en spreken af dit te doen bij de Denny’s in Wildwood. Eenmaal aangekomen, kunnen we zoeken wat we willen, maar geen Denny’s te bekennen! Heeft de vermoeidheid toegeslagen? Afijn we kijken later nog wel eens, we besluiten ons eet avontuur te verplaatsen naar de Taco Bell in Inverness. Daar ontmoeten we Donna, de dochter van de eigenaar van het park waar we verblijven. Dit komt later nog van pas…..  Ashley loopt wat in en out en heeft niet in de gaten dat een deur en een teen geen goede combinatie is en met een geschaafde nagel neemt ze plaats aan tafel. Wow, een heel groot dienblad vol met taco’s alleen maar voor ons! Als een Bundy familie schrokken we die naar binnen, want honger hebben we!

Moe, vol en voldaan rijden we de laatste vijf minuten naar onze eindbestemming. De meiden (Inclusief Esther) hebben hun wens voor een duik in het zwembad ingewisseld voor hun bed. Al die tijd zijn ze (afgezonderd van een hazenslaapje) wakker gebleven. En zonder te zeuren. Keurig!  Aangekomen bij de receptie van van der Valk op het Lakeside resort is de kluis waar in onze huissleutel zich zou bevinden leeg?? Oh boy? En nu? We bellen naar het telefoonnummer op de website, maar daar wordt natuurlijk niet opgenomen. Dan toch maar even langs het huis. Wellicht ligt hij onder de deurmat hoewel dat zeer onwaarschijnlijk lijkt.

Aangezien er geen mogelijkheid is om het huis te betreden, beginnen twee dametjes de moed op te geven. Het moto is Keep Calm and think logical. Donna!! Ja Donna kan ons helpen! We rijden allerijl terug naar de plaatselijke Taco Belle en vragen naar Donna. ” You want a donut?”  Nee, Donna graag 😉 Na het verhaal te hebben uitgelegd belt ze haar vader en neemt ze de schuld op zich, want zij zou de sleutel vergeten zijn klaar te leggen. Hulptroepen zijn onderweg, want Jessica, al jaren een vaste kracht aldaar, is onderweg op ons verder te helpen. Donna, wordt bedankt en we rijden terug. ” Jullie kunnen de kluis niet vinden?” vraagt Jessica als ze na ongeveer tien hele lange minuten aan komt rijden. Jawel hoor die is hier, maar leeg. ” Eh, we hebben het kantoor niet meer bij het restaurant maar in het gebouw ernaast, daar hangt ook een kluis”  Oeps! Dat meen je niet? En ja hoor, keurig in een enveloppe de sleutel op naam van de familie van Eis. Het had wellicht handig geweest bij bij de oude kluis een verwijzing te maken naar de nieuwe, maar goed. Een paar excuses later rijden we snel naar ons tijdelijke huis en twee van ons ploffen snel het bed in. Er worden nog wat koffers uitgepakt. Waarvan een met een ontplofte fles curry die we meenemen voor Johan de al enkele jaren in Florida woont. Daarna gaat voor pappa en mamma ook snel het licht uit.

Maandag

Good morning America!! Rond 6.15 uur worden de dames wakker. Keurig dus, gelet op het tijdsverschil. En ja, waar ze het al weken over hebben geschied. Plons!

Tegen een uur of half negen nemen we plaats aan een tafeltje bij Joey’s Family Restaurant in Inverness. Allemaal aan de scrabbled eggs met bacon. Zo hoort het! Precies genoeg hadden we aan het voorgeschotelde Amerikaanse ontbijt. Voor 20$ hebben we met vier personen ons buikje rond. Zoals van te voren besproken rijden we naar de dichtstbijzijnde Wal-Mart. Vanaf het moment dat de schijfdeuren opengaan: ” Pap , ze hebben hier ook I-pods, Pap die kant op! Pap, Ik geloof dat ik daar electronica zag staan. Pap, wanneer gaan we nou naar de I-pods? ” en wie Ashley kent, weet dat voorgaande quotes best dwingend kunnen overkomen. 😉 . Maar ok, eerlijk is eerlijk. Ze heeft er zelf voor gespaard. Dus op een U-turn op naar de I-pods. Blij als een klein kind loopt ze hand in hand met haar hagel, gloed, witte, nieuwe I-pod door de gangpaden van de Wal-Mart.

Omdat er ook wat boodschappen aangeschaft dienen te worden voor de aankomende twee weken begint het wagentje aardig vol te raken en om maar niet direct een te grote aanslag op de creditcard te doen besluiten we om nu anderhalf uur (!) shoppen in een winkel maar eens richting de kassa te gaan. Katjing! $212,- ff afrekenen.. en daar kwam nog een I-pod van $185,- bij..  Maar als het goed is kunnen we voorlopig weer even vooruit.

Terug bij ons huis (Ik zal later even een foto plaatsen) springen de dames vrijwel direct het zwembad in. De boodschappen worden op geruimd en de enige man in het midden gaat officieel inchecken en even langs Chris, de eigenaar van het park. Eenmaal terug staat Chris nog geen vijf minuten later alweer aan de deur. “Kom even een BBQ brengen”. Das mooi! We hadden hem eigenlijk pas volgende week “nodig” maar hij kan er maar staan! Vlak hierna begint het even stevig te onweren. na zo’n twintig minuten klaart het weer op en wordt het zwembad weer optimaal benut! Vanavond eten bij Outback Steakhouse, morgen weer nieuw verslag. Tot dan!

Dinsdag

Gisteravond waren er twee meisjes die vrijwillig om 20.00 uur naar bed wilden. Dat zou dus best een vroegertje kunnen worden vandaag. Gelukkig viel het alles mee en kwam de eerste zich melden om 06.45 uur. In badpak, dat dan weer wel. Afijn, de (Starbucks) koffie pruttelt en de meiden liggen in het water. Straks rijden we via de Florida Mall naar Daytona Beach, waar we Johan en zijn familie ontmoeten. Hun wonen al geruime tijd in Indianatlantic Florida.

In de mall hebben we zo’n drie uur te besteden. Deze vliegen voorbij. Niet eens elke winkel passeert de revue. Er zijn er best veel. Er worden wat kleren voor de meiden gekocht bij Old Navy en Ashley had nog een hoesje voor haar Ipod tegoed. Het wordt een paarse. Om even over een uur rijden we naar de afgesproken plek. En ook nog eens op de afgesproken tijd komen we aan. We worden hartelijk ontvangen door Johan & Coby en de kids die we drie jaar niet ” live” hebben gezien. Gezamenlijk rijden we naar Daytona Beach. Deze hadden we al een tijdje op onze ” Bucketlist” staan. Normaal gesproken mag je hier met de auto het strand op, echter vanwege het hoge water is vandaag alles afgesloten. We vinden toch een plekje op dicht bij het strand te parkeren en Ashley & Shannon weten niet hoe snel ze in het lekker water van de Atlantische Oceaan moesten rennen. Onze eindconclusie: Daytona Beach is leuk voor een verfrissende duik. Op het strand wordt ik (Wop) nog even uitgedaagd door de 11 jarige Stan. Even wedstrijdje rennen tot aan de Lifeguard (Zo’n zestig meter) wie wint mag de verliezer in het water gooien. Hij had niet gedacht dat deze 41 jarige knakker nog zo snel kon zijn. Stan zeiknat. Glansrijke overwinning dus!  Daytona is leuk als je in de buurt bent om even over de boardwalk te wandelen, maar ook niet meer dan dat. Mogelijk een stuk aantrekkelijker als er een Bikerweek is of races aan het circuit van Daytona. Niet speciaal voor omrijden dus.

Tegen eind van de middag stelt Johan voor om naar Cocao te rijden, een uurtje naar het zuiden. Daar zit een fantastische Braziliaanse Grill met onbeperkt vlees eten. Nou. vooral dat laatste spreekt ons wel aan! “Heb je honger Shannon? Ben je klaar voor wat lekkers? Nou geef mij dan maar een High Five! Roept Johan enthousiast tegen haar. Ongeveer 100 meter verder wordt deze verwachting alweer te niet gedaan.. Brasa Grill is dicht! “Euh, dicht? Hoe kan dat nou? ” laat Johannes verbaast weten. Afijn de mensen zijn gewoon op vakantie.. Goede tip ! 😉 Als de teleurstelling is verwerkt rijden we door naar Grandpa’s Grillhouse, even verder op. De noem doet vermoeden dat het een stoffige tent is en eenmaal binnen kunnen we hier ook niet anders over denken. Een ding bevalt ons daar wel: Je mag zoveel eten als je wilt van de saladebar, maar alles wat je opschept moet je opeten! Doe je je het niet, betaal je twee dollar extra! Cool!

Woensdag

Om ongeveer half zeven zijn we wakker. Dat komt goed uit want we hebben een lange rit voor de boeg. We gaan namelijk naar het Zuidelijkste puntje van Florida; Key West! Zo’n 700 kilometer weg van hier. Dus hup de auto in, verstand op nul en gaan met die banaan! Tot laterszzzz…. Ps. wat doe kids met hun nieuwe I-pod tijdens een lange autorit? Bekijk het filmpje!

Het lijkt er op alsof we een goede dag hebben uitgekozen om deze lange rit te aan maken. Onderweg heeft het bijna alleen maar geregend. Halverwege de Keys breekt voorzichtig het zonnetje door. Eenmaal op Key West, na acht uur autorijden, tikt de thermometer de 30 graden aan! Top! Op naar een mooie zonsondergang en lekker eten op Mallory Square…

We verblijven in het Patio Motel voor €143,- per nacht. Voor Key West begrippen is dit niet duur en dat is af te zien aan de motelkamer. Het is te doen, maar luxe is anders. Na te hebben ingecheckt wandelen we eerst naar Southern most point,  het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten. Uiteraard gaan we daar, op 90 mile afstand van Cuba, met zijn vieren als ware toeristen op de foto. Als we via Duvelstreet door wandelen naar Mallory Square voor de zonsondergang eten we eerst een goede hamburger bij ” Five Guys” .We bestellen er twee porties patat bij en dat is maar goed ook. Want je krijgt een zak eigen gemaakte friet mee waar je met zes personen nog wel genoeg aan zou kunnen hebben!

Het is gezellig in de straten en op de terrasjes van Key West, straatartiesten vertonen hun kunsten en muziek galt uit de diverse clubs en cafés. We genieten van de zonsondergang en bezoeken een aantal winkeltjes. Ook de galerie van natuurfotograaf Peter Lik, man wat een prachtige foto’s hangen hier. Stephanie, de dame die daar rondhuppelt wil maar al te graag verkopen. “You want to be a collector? Start now!” laat ze ons meerdere malen weten. Als we naar de prijzen vragen dan moet je minimaal 4000 dollar meenemen.

Tegen tien uur zijn we het zat en wat aan het begin van de avond een klein stukje lopen leek, daar lijkt nu geen eind aan te komen.  We ploffen moe maar voldaan in bed en geloof me, het duurde nog geen twee minute voordat alle vrouwelijk deelnemers aan deze vakantie in dromenland waren.

Donderdag

Om ongeveer half zeven wordt Ashley wakker. De rest volgt al snel. Vandaag een dag zonder lange auto rit en daarom kunnen we ook wat rustiger aan doen. Het zonnetje schijnt alweer volop. Hoewel er ook wat regen is voorspeld. Wij vermaken ons wel!

We ontbijten bij Denny’s – All American Grand Slam – lekker en veel, te veel 😉 Rond het middaguur begon het inderdaad eventjes te regenen, maar met dertig graden is dat helemaal niet erg. We besluiten om The Key West Butterfly & nature conversatory te bezoeken.  Goed voor ongeveer anderhalf uur fladderende vlindertjes. Erg leuk, ook voor de kids! Na een Frappachino bij Starbucks touren we een beetje rond op Key West. Er wordt uiteraard nog even gezwommen en vanavond zien we wel weer verder.

Nadat we ‘s avonds de auto te hebben geparkeerd (Ja, we gaan dus niet nog eens zo’n pokke-eind lopen) eten we een hamburger bij Wendy’s en gaan diverse souvenirwinkels langs waar uiteraard de artikelen tegen veel te hoge prijzen worden verkocht. Shannon is op koopjesjacht en is uiteindelijk tevreden met een “ Florida” tas.  Ondertussen is de sunset-celabration weer begonnen op Mallory Square en zijn er ook weer die straatartiesten die de toeristen hun dollars afhandig maken, en dat lukt ze best. We krijgen van een van deze mensen een kokosnoot “ Cadeau”, vers, met echt sap en kokos rechtstreeks van de boom. Hij neemt genoegen met drie dollars.

Vrijdag

Vandaag rijden we rond half negen weer weg van de Keys. Een lange rit, maar niet zo lang als twee dagen geleden. Na gestopt te zijn op het eiland Marathon bij de Publix supermarkt voor een paar Bagels als ontbijt rijden via de US 41 richting Naples aan de kust van de Golf van Mexico. Onderweg stoppen we in de Everglades voor een twee uur durende tramtour bij Shark Valley. Daar spotten we echte Aligators en ander wildlife. Ook beklimmen we even de uitkijktoren voor een prachtig uitzicht over de Everglades. Even na vier uur vervolgen we onze weg.We stoppen ook eventjes bij het kleinste in bedrijf zijnde postkantoor van de Verenigde Staten. Net op het moment dat we de foto maken komt er iemand de twee postbussen legen. Je kan dus met een gerust hart een kaartje versturen vanaf dit postkantoortje. Rond half zes komen we aan bij ons hotel (The Red Roof Inn) wat we gisteravond geboekt hebben via internet voor 50 dollar (ong. 38 Euro.) Op het eerste gezicht een prima hotel.

Na onze spullen te hebben gedumpt gaan we opzoek naar een eetgelegenheid. Op de weg naar het hotel zijn we er al verschillende tegen gekomen. Het wordt Outback Steakhouse! Hmmmm, eenmaal daar is er wachttijd van bijna een uur. Dat is op zich niet zo gek op vrijdagavond bij deze restaurant keten. We besluiten ergens anders te gaan eten en komen terecht bij mr. Tequila, een Mexicaans restaurant, dit blijkt achteraf een goede keuze te zijn geweest! Het eten was heerlijk en bovendien niet duur! Deze dag sluiten we vervolgens af met een heerlijke verkoelende plons in het bij het hotel aanwezige zwembad. Morgen rijden we via Sarasota weer terug richting Inverness.

Zaterdag

Gaan we ontbijten bij Perkins famlie restaurant op 15 minuten rijden of bij de IHOP wat naast het hotel ligt? We kiezen voor het gemak, het worden eieren met spek bij de IHOP. Na het ontbijt rijden we naar het strand van Naples wat aan de golf van Mexico ligt. Hagelwitte stranden en zeer helder water en heel veel pelikanen. Voor 25 cent mag we tien minuten parkeren nagenoeg aan de rand van het strand. Gelukkig hadden we voldoende quarters om er lekker een uurtje te vertoeven.

Nog voor de middag rijden we in een kleine twee uur naar St. Armandsc circle in Sarasota. Daar ontmoeten we Nelleke van Lindonk. Zij schrijft al sinds jaar en dag culinaire columns voor de site van USA4ALL. We kletsen wat en eten gezamenlijk een ijsje bij Scoop Daddy’s die heerlijk eigengemaakt ijs verkoopt. Na ongeveer een uurtje nemen we afscheid en vervolgen wij onze weg naar de Ellenton Premium Outlets op ongeveer een half uurtje rijden van Sarasota. Er volgt een kleine aanslag op de creditcard want je moet gewoon kopen! Voordeliger krijg je het in Nederland niet. Levi’s Spijkerbroeken voor 39,- Dollar (29 Euro) Allstars voor nog minder dan de helft van de prijs of dure luchtjes waar je in NL bijna het dubbele voor betaald. Afijn, enkele dollars later en een kofferbak vol rijden we rond half acht terug naar Inverness. Home sweet home 😉

Zondag

Vandaag krijgen we bezoek van Johan en zijn familie die in Indialantic wonen. Ik (Wop) rijd snel langs de Wallgreens (Drogist) voor een wondermiddel, want ik hem al drie dagen water in mijn oor. Helaas helpt dat middel niet en blijf ik er voorlopig mee rondlopen. Bloedirritant. Johan & Cobie en de kids staan rond tien uur voor de deur. We vieren een klein beetje de verjaardagen van de kids. Nicolle (zijn oudste dochter) is net jarig geweest en Stan is over een maandje jarig. Shannon doet een klein beetje mee, maar die is over een kleine week echt aan de beurt als ze hier in Florida haar 13e verjaardag mag vieren. Uiteraard komt er wel een echte Amerikaanse taart op tafel!

Even na de middag rijden we naar Rainbow Springs State Park, daar kan je met een Tube (Zwemband) een natuurlijke bron af dobberen. Je wordt naar “boven” gebracht en dan dobber je in twee uur tijd drie kilometer naar beneden. Het water zou koud zijn, maar dat viel alles mee en het was superleuk om te doen! Een kleinigheidje: Een van de kids (Stan) merkt op nog geen tien meter afstand een heuse alligator op en niet eens een kleintje ook! Gelukkig verroerde hij geen poot (Vinnen hebben ze niet 😉 ) anders hadden we heel hard moeten zwemmen! Maar al met al was het echt top en een absolute aanrader. Helaas hebben we daar geen foto’s kunnen maken. (Mijn apparatuur kan niet zo goed tegen water) Dus hier een plaatje van iemand anders:

Tegen half vijf rollen we het prachtig heldere water uit en gaan de mannen vlees halen voor de BBQ. We denken dat we teveel in ons winkelwagentje pleuren, maar niets is minder waar. Alles gaat schoon op. Dobberen maakt kennelijk hongerig ;-). Na het eten zitten we nog gezellig na en wordt er nog wat gezwommen. Tegen tien uur vertrekken onze bezoekers en wij ruimen de boel op. Op naar ons heerlijke bedje….

PS. Ome Wim… We hebben altijd een extra koffer mee, voor de aankopen. We zijn namelijk ervaringsdeskundigen 😉

Maandag

Een heerlijke rustige start van de dag. Zelf een ontbijtje maken (Uiteraard Bacon & Eggs) en beetje dom Facebooken en het verslag bij werken. De kids vermaken zicht ondertussen in het zwembad of op hun Nintendo DS. We wilden eigenlijk maar Wild Bills Airboat tours maar besloten om dit vooralsnog niet te gaan doen. We vinden $45,- per persoon toch iets aan de hoge kant voor een tochtje van een uur.Tegen twaalf uur rijden we even naar de Wallmart voor een nieuwe bikini voor Shannon. Daarna wederom vlees halen, want vanavond hebben wij collega Karijn uitgenodigd voor een BBQ die tegelijkertijd met ons in Florida verblijft.

Tegen zes uur arriveert Karijn, samen met haar vriend en zijn zoontje. De tijd vliegt voorbij en voordat we het weten is het tien uur en een paar kilo vlees later. Een half uurtje later stappen ze weer in de auto om terug te rijden richting Orlando. De volgende ontmoetingsplaats zal op het werk zijn, maar daar willen we beiden nog even niet aan denken.

Dinsdag

Vandaag staat in het teken van water. Veel water. Als we naar Orlando rijden voor het waterpark Aquatica hebben we onderweg regen. Veel regen. We twijfelen even of het wel door kan gaan. Het is evengoed nog zo’n 28 graden en nat wordt je toch. We besluiten om onze reis voort te zetten. Tegen twaalf uur rijden we de parkeerplaats van Aquatica op en mogen voor $12 parkeren of voor $5,- meer dichter bij de ingang. Dat scheelt werkelijk ongeveer 100 meter lopen, dus daar bedanken we voor.

We brengen tot 19.00 uur door in het park, de tijd vliegt voorbij en het blijkt achteraf heerlijk zwemweer geweest te zijn. Weinig tot geen zon, ondanks dat zijn we op verschillende plekjes op ons lichaam tot licht aangebrand, maar toch heerlijk warm. Na ons bezoek aan Aquatica rijden we nog eventjes naar de Florida Mall op slechts tien minuten afstand. Daar kopen we een paar hele leuke oorbellen voor Ashley en Shannon gaat met een aantal ” One Direction” spullen de deur uit. Tegen elf uur ploffen we moe maar voldaan ons bed in en als we weer wakker worden hebben we allen heerlijk geslapen!

Woensdag

Rustig aan vanochtend. Het is tenslotte vakantie… Vanmiddag gaan we richting Orlando en daar ontmoeten we Johan en zijn familie weer. Hoe de dag gaat lopen? Geen idee..

We starten in Downtown Disney, waar op het moment een hoop wordt verbouwd, omdat we allen erg dorstig zijn zoeken we een terrasje om wat te gaan drinken. We nemen plaats bij een Irish Pub, maar na een kwartier staat de mevrouw achter de bar nog even gezellig te kletsen met haar barhangers dan op het moment dat wij plaats namen. Niet even een hoi of hallo of wellicht de melding dat we zelf moeten bestellen aan de bar. We besluiten dan ook op te staan en enkele meters verderop kunnen we onze dollars wel kwijt 😉

Na een paar uurtjes in downtown Disney rijden we in zo’n 20 minuten naar Celebration. Celebration is een leuk rustig plaatsje met veel vrij staande huizen alsof je zo een Amerikaans filmdecor binnen rijdt. Celebration, FL is een initiatief van de The Walt Disney Company in een poging om de ‘ideale leefgemeenschap van de toekomst’ te bouwen. Je kan hier ook niet zomaar gaan wonen.

We wandelen lekker wat rond en spotten bij de grote vijver een alligator. Ashley wel deze wel even van dichtbij bekijken, maar dat wordt door de rest van de groep toch maar afgeraden. Het is al snel over zes uur en onze maagjes beginnen langzaam aan te knorren. We nemen plaats bij het Celebration Town Tavern voor een “gezonde” maaltijd. Spare Ribes en Hamburgers dus!

Tegen acht uur zijn we van plan huiswaarts te rijden, maar we zitten nog lekker op een bankje wat te kletsen (alleen de koffie ontbreekt) zodat het al gauw een half uurtje later is, zodat we wederom na tien uur “thuis” zijn.

Donderdag
Om tien uur schoppen we de meiden uit bed. Zo’n vakantie hakt er wel in 😉 Vandaag maken we plannen voor de overgebleven dagen. Vandaag richting Homosassa en morgen, op Shannon haar verjaardag, naar Islands of adventure! Zaterdag gaan we nog wat rondneuzen in de Premium oulets mall en als afsluiting naar Cocoa om daar te eten met Johan en zijn familie bij de Braziliaan. Zondag, helaas weer naar huis. Ja, dat moet hem worden zo…..

Maar eerst vandaag nog,… Tegen 13.00 komen we aan bij het Homosassa Wildlife Spring park. Hier zijn we drie jaar geleden ook geweest. Het is een leuk, klein maar fijn, state park. Ook niet te duur zoals alles pretparken in Orlando. En ja ook hier spotten we weer alligators, alleen zit er dit keer een hek omheen. En speciaal voor mijn nichtje Rebecca: Krokodillen zijn andere beesten 😉

We houden het daar vol tot een uur of vijf. En tussen de regen door is het heerlijk weer. We rijden nog even naar een gloednieuwe Walmart, waar we volgens Esther niets nodig hebben, en (evengoed) $58,- mogen achterlaten. Even na zessen zitten we met ze vieren aan een tafeltje bij Outback Steakhouse en laten we het ons wederom voortreffelijk smaken. We love it!

Vrijdag

HAPPY BIRTHDAY SHANNON!!! Yup, de oudste telg van de familie van Eis is vandaag 13 jaar geworden. We staan vroeg op, want Shannon viert haar verjaardag vandaag in Islands of Adventure!

Nog voor tien uur zijn we in het park. Het is dan al heel druk. Gelukkig weten de Amerikanen het een en ander zo te stroomlijnen dat de toegang tot het park toch min of meer soepel verloopt. Als eerste gaan we in Spiderman, een heftige maar gave attractie. We vervelen ons geen moment in het park en de tijd vliegt voorbij. Ashley en vooral onze birthday girl Shannon stappen zonder morren zonder meer in elke attractie die wij voorstellen. Ook geen gezeur in de wachtrijen, die uiteindelijk best meevallen. Als we tegen vier uur tegen elkaar zeggen dat we vandaag nog geen regen hebben gehad (Want het regent bijna elke dag wel in deze omgeving), worden onze “gebeden” direct gehoord. Zodra we bij de stuntshow van Sinbad vandaan komen regent het pijpenstelen en meer dan dat. Want als het hier regent (en onweert) dan is er geen discussie over een paar regendruppels.

We houden het vol tot aan sluitingstijd. We doen Jurrasic park adventure nog een keer, omdat we nu zo door kunnen lopen. En komen we zeiknat uit de Ripsaw Falls. En lachend dat ook nog, geweldige attractie! We maken het rondje park af en sluiten ons avontuur met Harry Potter and the Forbidden Journey™. Gene film gezien van de beste man, maar hell Ya, die Amerikanen kunnen het wel zeg! Wat een avontuur! Een geweldige dag, met veel zon (35+) en heel veel regen. Bovendien zijn wel allen getrakteerd, niet door Shannon, maar door een paar gevleugelde vriendjes, op een paar jeukende irritante plekjes op de huid.

Zaterdag

Onze (een na) laatste dag….. Vandaag bezoeken we de premium outlets in Orlando, daar kan je veel (en dan zijn er dus honderden winkels) aanschaffen beneden de normale winkelprijzen. De Amerikanen weten dat ook. Vooral op zaterdag. Tjee, wat is het druk. Het duurt ruim een kwartier voordat we een parkeerplek hebben gevonden.

We kopen o.a.nog wat kleding bij de Nike store. Tegen vier uur rijden we naar Cocoa voor ons galgenmaal met de familie Christians. We hebben afgesproken bij de Brasa Grill. Dit keer staan we niet voor een dichte deur. Onbeperkt vlees eten spreekt ons wel aan 😉 Het eerste half uur is het niet bij te houden zo snel het gaat. De obers lopen af en aan met vlees. We moeten gewoon nee zeggen..! Als Johan en ik (Wop) enige tijd later nog wel een paar stukjes lusten, moeten we daar meerdere malen om vragen en kan het even duren voordat je eindelijk een stukje op je bord hebt. Maar buiten dat staat de gezelligheid voorop en nemen we rond half tien afscheid van Johan en zijn familie en spreken af elkaar in de toekomst weer te zien. Any place , any time…..

Zondag

Het gaat er dan toch van komen, vandaag *moeten* we weer naar huis. We pakken de koffers in en komen tot de conclusie dat we te weinig ruimte hebben. Het is ons weer gelukt! Ondanks dat we een extra koffer mee hadden genomen is een ritje naar de Walmart voor een extra koffer een vereiste willen we alle spullen mee naar Holland nemen. Wij vliegen er vandoor,…..

Foto’s, afsluiting van dit verslag volgt vanaf dinsdag als we weer voeten op Nederlandse bodem hebben gezet………..

Update:

De koffer kochten niet bij de Walmart, maar bij TJ Max, deze tip kregen we van de vrouw van de eigenaar van het vakantiepark. En inderdaad, een grote Samsonite voor 69 dollar (55 Euro). Dus op de parkeerplaats de koffers nog even reorganiseren en gaan met die banaan.

Keurig op tijd leveren we de auto in waar we veel plezier aan hebben gehad. Totaal 2413 mile gereden (3883 KM, gem. 277 km per dag) niet slecht toch? Nadat we de koffers hebben ingecheckt begint onze lange reis terug naar huis. Het is erg slecht weer in Orlando dus de eerste vlucht loopt al meer dan twee uur vertraging op. Hierdoor “missen” we de aansluitende vlucht in Philadelphia naar Manchester. Missen, want eenmaal in Philadelphia lijkt onze vlucht gecanceld. Als we enige tijd verdwaald rondlopen op een immens groot vliegveld, dan loop ik naar een willekeurige balie om te wat info te halen. de rij bij de costumer service is nl veel en veels te lang. “Gate A26, there is a flight to Manchester” zegt de baliemedewerker, ondanks dat het vluchtnummer afwijkt besluiten we hier dan maar heen te gaan. Tjee, wat is het vliegveld dan opeens groot als je snel naar de andere kant moet.

Bij de Gate worden we toegelaten, hoewel de deuren al gesloten zijn. Eenmaal in het vliegtuig horen we van verschillende passagiers dat ze al ruim twee uur in het vliegtuig voor vertrek zitten te wachten. Het duurt vervolgens nog drie kwartier als we uiteindelijk de lucht in gaan. In Manchester hebben ze ons omgeboekt naar een andere vlucht, maar ook deze heeft, hoe kan het ook anders, vertraging.

Al met al arriveren we om 18.15 uur plaatselijke tijd aan in Brussel, terwijl we hier al om 13.00 uur hadden moeten zijn. Afijn, denk je dan. Nog ff een drie uurtjes karren en dan weer thuis. Niets is minder waar. Ook hier treed de wet van Murphy in werking en blijft de bagageband akelig lang leeg als andere vliegtuigpassagiers hun koffers al hebben. Geen koffers voor de familie van Eis dus. Bijkomend voordeel: We hoeven niet langer te piekeren hoe wel al onze koffers (Want het zijn er drie meer dan op de heenweg) terug in de auto krijgen. We rijden naar huis, houden een Amerikaanse afsluiting bij de MacDonalds (Die hebben we in de States overgeslagen) en ploffen zeer moe in ons eigen bedje tegen elf uur. Nu maar weer sparen,…..

En de koffers? Die worden keurig thuis bezorgd!

We worden wakker rond 8 uur, maar toch nog wat slaap nodig, dus om 10.30 uit bed.. Toch lekker je eigen bedje. Hoewel het bed in ons vakantiehuis ook zeker niet verkeerd was. Terug in het Pittoreske Den Helder, met heerlijk Hollands zomer weer (regen dus). Hoewel in het in Florida ook behoorlijk kan regenen, maar daar is het nu een half uurtje meestal weer voorbij en wordt het weer schitterend weer,…

Tot ooit!!